rap müzikte neden barış olması gerektiği

anlayamadığım bir husus da neden çoğu rapçinin peace ayarında poz kestiği, barış/saygı istediği.

tarihe baktığımızda görebileceğimiz gibi alanda devrimler, karşılıklı atışmalar sonucunda gerçekleşmiştir. niki lauda, karşısında james hunt gibi bir rakip olmasa f1'e bu kadar yenilik getirebilir miydi? fischer, karşısında spassky gibi bir rakip olmasa satranca bu kadar katkı sağlayabilir miydi? pac, biggie'yle aralarındaki husumet olmasa günümüzde en bilinen parçası hit em up'ı yazabilir miydi? binlerce örnek verilebilir.

rap gibi görece sert bir alanda barış yanlısı olmak, boks ringinde gönüller hoş olsun diye kasten nakavt olmak gibi. yahu dünyaya tüm yenilikler, devrim niteliğindeki icatlar bir zıtlaşma sonucu meydana gelişmişken bu peace canlılığı neden? rakip olmasın, herkes mainstream kitleye saçma sapan şarkılar besteleyip para cukkalasın diye mi?

lawliis
18/4/2020 01:24 ~ 18/04/2020 1:24

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 1

barış özcanın konuyla alakası ne bilmiyorum ama ilk o canlandı gözümde. neyse peace.

ret1arius
18/4/2020 01:35

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

rekabetin varlığı barış ortamına engel değildir. ilk entry'deki satranç örneğinden gidersek: neticede kasparov vaktinde deep blue denen bilgisayarla veya diğer insan rakipleriyle satrançta kapışırken bunları bir barış ortamı olan yerlerde yapmış. ama sulh içinde olması rakiplerini haşat etmesine engel değildi.

anonim
18/4/2020 01:44

heart_plus : 1 stat_minus_2 : 0

barışın olmadığı yerde saygısızlığın barışın önüne geçmesinden olabilir de...
dorukcan özgüler veya heja'nın programına konuk olan bütün mc'ler rapin bir kanunu olsa ilk maddesi barış, saygı olmalı diyor ama pek inanmıyorum bu meseleye ya...

ayrıca alttaki arkadaş ne güzel yazmış. böyle boktan bir rekabetin, sahte barışın olduğu ortamda kaliteli işten çok mainstream'e yönelik boktan parçalar çıkıyor malesef.

tonysoprano006
18/4/2020 02:03 ~ 18/04/2020 2:19

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

rap müzikte barış olacak diye bir kaide kesinlikle yok. zaten piyasanın doğasından kaynaklı böyle bir barış da yok. gayet herkesin birbirinden gizliden gizliye nefret ettiği iğrenç bir ortam mevcut. açıkçası bu kısım hiç umrumda değil.
beni asıl ilgilendiren şu düşünce. "rekabet, çatışma ortaya yenilik, verimlilik vs. çıkarır". buna inanmak çok kolay olsa da bu tamamen bi yanılgı. çatışma veya rekabet yalnızca kaynak ve zamanın boşa harcanması demektir. bununla ilgili verilen meşhur bir orman örneği vardır. buna göre;

bitkilerin birbirine çok yakın olduğu ormanlarda, güneş ışığı toprağa hemen hiç değmez. tüm ışık tepedeki yapraklar tarafından kapatılmıştır. yaşamak için gün ışığına ihtiyaç duyan ağaçlar da buna ulaşmak için sürekli uzamak zorundadır. böylece ormanlarda ağaçlar arasında durmayan bir rekabet oluşur. bu rekabetin sonucunda ağaçlar, topraktan aldıkları besinin tamamını tekrar uzamaya harcarlar. yani tüm kaynaklar anlamsız bir yarışa adanmış durumdadır.

piyasada çatışma, rekabet olması daha iyi parçalar çıkartmaz. daha iyi parçalar, müzik üzerine daha çok kafa yorabilecek, farklı alanları inceleyebilecek, insanlarla fikir alışverişinde bulunabilecek zaman ve imkana sahip olduğun bi ortamda doğar. herkesin rakip olduğu piyasadan ise "mainstream" denilen içi boş parçalar çıkar. çünkü rekabet içinde olan herkes en az emekle en karlı ürünü üretmek zorundadır.yoksa uzamayan ağaç gibi yok olurlar. bunun sonucu olarak da herkesin kullandığı formüller ortaya çıkar. tüm şarkılar birbirine benzer tüm orman ağaçlarının birbirine benzemesi gibi.

yani insanlar bu olayı çok tersten algılıyor. ha umurumda mı? değil.

abra yutpa
18/4/2020 02:15 ~ 18/04/2020 2:17

heart_plus : 1 stat_minus_2 : 0

Amerika da yeni nesilin peace olayı sayesinde müzik gelişiyor. Ama maalesef ülkemizde hala ben daha iyiyim savaşı var. Barış olmazsa başarı olmaz

varius212
18/4/2020 02:18

heart_plus : 1 stat_minus_2 : 0

konu tartışılır ama 2pac biggie örneğine değinmek isterim. Belki dünyada varolmuş en iyi rapçilerden ikisinin can vermesiyle sonuçlanan bi atışmayı hit em up gibi tek bir parça üzerinden rap müziğin geliştiği yönünde savunmak ahmaklık. O sanatçılar gencecik yaşlarında ölmeseler daha ne albümler hediye edeceklerdi bizlere. Kaldı ki hit em up tupac'ın en iyi parçaları istesine bile giremez

anonim
18/4/2020 05:28

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

@6

en iyi parçası diye bir şey diyen mi oldu dostum? en çok bilinen parçası dedim. pac'ın ölmesinin sebebinin biggie olduğunu savunmak ahmaklık asıl. benim verdiğim örnekle ikisinin ölmesinin arasında nasıl bir korelasyon var? pac'ı biggie'nin öldürttüğüne inanan kalmamıştır sanıyordum, üzdü beni bu...

lawliis
18/4/2020 14:55

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

Biggie pac'ı öldürtmedi ama ortada bi "savaş" ortamı olduğu için cinayetin faili olarak bellendi, rekabetin sulh dışında yapıldığı yerlerde her şey mübah görülür. Bu yüzden çok fazla denetlenemeyen sıkıntı yaşanır (çete kavgası, cinayet, darp vs.) tabii ki gangster takılanlar için bunda bi sıkıntı yok gibi göreceksin ama kurunun yanında yaş yanıyor her zaman.

Ayrıca türkçe rapte barış olmadığında millet götü başı dağıtıyor, edebiyle savaşan (yani müzikle) çok az kişi var.

Düşünsene sorgu keişanla taşak geçmek için doblo şarkısını çıkardı ve keişan da bu savaştır diye 90 bpm stüdyosuna adam yolladı gittiler kayrayla faraziyi dövdüler. Bunun gibi milyon tane ihtimal var. Eğer bir argüman sunuyorsan yaratacağı sonuçları düşünmeden yapma çünkü artık troller bile bu kadar ahmakça şeyler söylemiyor.

Kan görmek isteyen de gitsin polonyada Popek diye bi mc var onu takip etsin milletin anasını sikti

psycho deaf
18/4/2020 15:20

heart_plus : 2 stat_minus_2 : 0

Mücadelenin olmadığı yerde ilerleme ve üretim olmaz, insanların mücadele ederek kendilerini bir şekilde var etmeye çalışması lazım bunun için de kendini var etmeye çalışan iki taraf olması gerekiyor o yüzden barış olmasın derim bırakın insanlar savaşsın insanlık tarihinin başından beri bu böyle.

anonim
18/4/2020 18:37

heart_plus : 1 stat_minus_2 : 0

@9 artık yazı yazmaya üşenir oldum. nasılsa okunmuyor. 2 entry yukarıda, söylediğin şeyin niye yanılgı olduğunu anlattım. mücadele, rekabet vs. üretim ve ilerleme getirmez, aksine israf edilen zaman ve kaynakları getirir. bunun nedenlerini uzun uzadıya tekrar yazmayacağım. sadece şunu söyleyeyim; senin de savunduğun bu fikrin önermesinin aksine, sanatta ve kültürde yaşanan ilerlemeler mücadele dönemlerinde değil barış dönemlerinde doğmuştur.

antik yunan kültürü, islam felsefesinin ve sanatının gelişmesi, nispi olarak barışçıl refah dönemlerinde gerçekleşti. modern dünyanın kültürel altyapısını sağlayan sanat görüşü amerika'da savaş sonrası bir neslin, 68 kuşağının zihinlerinden çıktı ki bu nesili filmlerden bilirsiniz. bi karavanda 7-8 kişi seyahat edip, ot içip; barıştan, sevgiden ve felsefeden bahseden, rekabetten en uzak canlı türüdür bunlar.
bu insanların zamanlarının ötesinde kültürel miraslar bırakabilmelerinin sebebi rekabete gerek olmayan ortamlara sahip olmalarıydı. eğer bahsettiğiniz gibi;
--spoiler--
mücadelenin olmadığı yerde ilerleme ve üretim olmaz
--spoiler--
bir durum olsaydı, bu örneklerin tersine iyi sanatçı ve filozofların, şartların en kötü olduğu yerlerden çıkmaları gerekirdi. örneğin muallim-i sani (ikinci öğretmen) farabi'nin abbasi devri suriye'sinden değil, esad devri suriyesinden çıkması gerekirdi. prograssive rock, funky, disco, reggea gibi devrim niteliğindeki müziklerin 1. dünya savaşında doğması gerekirdi.
bu sebeple klasikleşmiş piyasa hikayelerini burada anlatmayın. rekabet insanları it gibi birbirine kırdırıp, kaynaklarını anlamsız şeylere yatırtmaktan başka bir şeye yaramaz. en iyi kültürel ürünler, mücadeleye gerek olmayan, insanların sonunu düşünmeden sadece üretmek isteğiyle ürettiği alanlardan çıkar.

abra yutpa
18/4/2020 20:45

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

@10 yarım yamalak seyrettiği belgeselden duyduğu cümleleri papağan gibi tekrarlayan insan modeli...

felsefe ile rap müziği kıyaslamakta ki amaç nedir?

lawliis
19/4/2020 23:20

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

dissleyen rapçi dinlenir, dinlenen rapçi para kazanır, para kazanan rapçi tekrar dissler, tekrar dissleyen rapçi dinlenir, dinlenen rapçi para kazanır... devam edeyim mi?

diss yapınca kimsenin kimseye çelme taktığı yok. aksine rapçilere yarıyor bu olay. patron'a geçen sene çıkış yaptıran şarkı hangisiydi gir bir araştır bakalım. sansar salvo var, hidra var. var oğlu var. siz birbirinizi "sen x kişisini mi dinliyon emmmuğaaa koduum" diye ayırmadıktan sonra kimsenin de kaybettiği bir şey yok. müzik bu.

anonim
19/4/2020 23:30

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

Aga bu müziğin insanları ayırması değilde birleştirmesi gerekmiyormuydu?
Rap müziği gerçekten sidik yarışına çeviriyorlar üzücü...

hawenus
20/4/2020 05:41

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

@7 yorumumun hangi kısmı pac'ı biggie'nin öldürttüğünü söylediğim fikrine kapılmana sebep oldu anlamadım. Olan şuydu ki, müzisyenler arasındaki gerginlik gözünü kan bürümüş medyacıların ekmeğine yağ sürdü ve ortadaki ateşi iyice harlayarak aradaki kutuplaşmayı iyice arttırdılar. Sonuçta konu gitgide müzikten sapıp, doğu-batı yakası savaşına dönüştürüldü. Ve evet hit em up da sonunda biggie'nin de pac'ın da öleceği bu olaylar zincirinin körüklenmesinde rol oynadı. Kimin kimi öldürdüğünü ben söyleyemem çünkü takdir edersiniz ki müneccim sikmedim. Ama rap müzikte savaşların, çatışmaların bize bir iki gaz diss parçası verirken aynı zamanda konuyu müzikten oldukça uzaklaştırarak magazinleştirdiği bir gerçek.

anonim
20/4/2020 10:49 ~ 20/04/2020 10:50

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

Yukarıdaki arkadaşlarımızın da değindiği gibi, rekabet barış ortamında da yürütülebilecek bir şeydir. Ayrıca bir insan ille karşısındakiyle rekabet etmez, kendisiyle de rekabet eder. Rekor denemelerini düşünelim mesela; bir kişi her zaman başkaları tarafından kırılmış bir rekoru geçmeyi denemez, kimi zaman kendi rekorunu ilerletmek için de denemede bulunur. “Kendini aşmak” diye de bir tabir vardır. Ama aslandan kurtulmak için “Dursun'u geçsem yeter” diye düşünen Temel'in mantığıyla hareket edilirse kimse kendini aşmaya çabalamaz.

Rap'in karşısında bir zamanlar pop kültürü vardı. Rap, kendi içinde barışla -veya en azından “ortak amaç” çerçevesinde barışla- hareket ederse pop'u yenemese de pop'u zayıflatması veya karşısında kendini kanıtlaması kolay olurdu. Ama kendi içinde didişip duran bir grup karşısındakini alt etme başarısını gösteremez. Rap'in kendi içindeki savaş battle rap furyasını ilerletti; bunun bazı sınırların dışına çıkması da “Rap = küfür” algısını besledi. Kendi içinde mücadele etmek de rap'in doğasında olan bir şey belki; sonuçta herkesle barış içinde yaşayamazsınız. Belki belli bir seviyenin altında gördüklerinizi ringin dışına atar (“piyasadan silmek”), ringde kalanlar olarak uyum içinde bir başka mücadelenize yol alırsınız. Ama rap ringinde bu mücadele bir türlü bitmedi denebilir. Bu didişmeden bıkanlar rap'in kendi içinde ve dışarıya karşı verdiği mücadeleyi bir kenara bırakıp kendi yollarını çizdiler. Rap'teki o ne zaman kazanılacağı bilinmeyen mücadele için uğraşıp duracaklarına kişisel mücadelelerini kazanmayı seçtiler. Ve -başta düşündükleri şekilde olmasa da- kendilerini kanıtladılar. Rap mücadelesinin argümanlarına şarkılarında yer vermeyi hâlâ sürdüren ve bir zamanlar “Teknik yoksunu rap'lerin hepsini yok et”mek isteyen Ceza dahi teknik yoksunu rap'iyle gerçek rapseverlerin tepkisini toplayan Fero'nun yanında yer alır oldu. Ceza - Sagopa olarak düşünürsek elbette barış yanlısı oluruz; ama Ceza - Ben Fero söz konusu olunca bazı şartlarda barışın mantıksız olduğunu düşünmeye başlarız. Ha, koca koca adamları birbiriyle savaştırmaya veya barıştırmaya çalışacak hâlimiz yok, tercih onların. Biz içimize sinmeyen bazı şeyleri belirtiriz; oluyorsa olur, olmuyorsa olmaz. :-)

Rap müzikte barış meselesine geri dönersek; kişinin rap gereği veya rap'in içindeki mücadele gereği birilerine savaş açmasıyla gerçekten savaş açması arasında fark vardır. Ceza X Sagopa çekişmesiyle Joker X Anıl Piyancı, Sansar X Pit10 çekişmesi aynı şey değil mesela, bunu zaman gösterdi. “Gerçek hayatta barış, rap içinde çekişme, dışarıya karşı savaş” gibi bir model de düşünebiliriz. Ama husumet gerçek hayatla ilgili olduğunda orada kimse barışık kalamaz. İkinci tür çekişme de bir noktadan sonra anlamsızlaşıyor, çünkü amaç kendini ve rap'i geliştirmek olmalı. Ama bütün mesainizi çekişmeye ayırırsanız yaptığınız rap Joker'in rap'ine döner, battle yapacağım diye hayalî düşmanlarla savaşırsanız da Allame'ninkine (Ben öyle olduğundan emin değilim de rivayetler öyle. :-) ). Bu hayalî düşmanlara saydırılan şarkılarda dinleyiciye güzel bir ürün sunulmaktadır belki, ama karşımızda gerçek bir meyve tabağı değil de plastik meyveler bulunan bir tabak bulunması gibi bir his de yaratabilir.

“Rakip olmasın, herkes mainstream kitleye saçma sapan şarkılar besteleyip para cukkalasın diye mi?” - Bunu “Kriz kriz kaos piyasanızın tek istediği inanın.” diyen Tepki'ye yönelik olarak söyleyebiliriz; ama Türkçe rap'i temsil eden herkeste henüz bu tür bir anlayış olmadığı için tümden bir barış ortamı da yok. Her yapılana eyvallah demeyecek kişiler hâlâ mevcut. Ayrıca yukarıda dediğim gibi, rekabetin kızışması daha çok battle'ı ilerletir; battle rap dışında da saçma sapan olmayan rap türleri mevcut. Melankolik rap'in ilerlemesi için rap'in kendi içinde bir mücadeleye her zaman gerek yok mesela, hayat mücadelesi yeterli. :-)

Rap'in içinde mutlak bir barış olmamasına rağmen herkesin -tabir-i caizse- poz kesmesindeki sebebe gelelim: İnsanlar şarkılardaki, dizilerdeki, futboldaki... çekişmeyi şiddet olarak gerçek hayata taşıyabilmekte, şarkının sadece şarkı olduğunu, futbolun sadece oyun olduğunu, dizinin sadece kurmaca olduğunu unutanlar var. Fanların birbirine girdiği (Joker & Flowart), taraftarların rakip takım taraftarlarına sayıp sövdüğü, dizideki sevilen karakteri dizide öldüren oyuncunun gerçek hayatta dayak yediği... bir ülkede tabii ki kendi içinizde mücadele içinde olsanız da barış çağrısı yapmak durumundasınız. Ha, bu tür çağrılar kimi zaman “Ben insanlara saygı duyayım ki insanlar da bana saygı duysun. Kimse tavuğuma kış demesin.” minvalinde yapılır, ama sonuç olarak bir anlamı vardır. Norm gibi herkese kafa tutacağınıza böyle bir anlayışla da olsa barış yanlısı olun, bu bazen daha iyi. Ama en başta siz barışı ihlâl ediyorsanız ya da kişilere karşı olmasa bile sanatın kendisine saygısızlık ediyorsanız “İlk Kural Saygı” demeniz bir tür çarpıtma olur.

Muhalif'in bir sözü var; “Arası herkesle iyi olanlar yav***tır” diyor (Şeyt6n). Bu, herkesle barışık yaşanmasının mantıklı olamayacağını güzel özetleyen bir söz; çünkü herkes bir değil. Herkesin sizinle aynı görüşte olduğu yerde herkesle barışık yaşayabilirsiniz, belli meselelerde görüş ayrılığınız olan yerde de bu mümkün; ama taban tabana zıtlığın olduğu bir yerde barış mümkün değildir. Çatışma ortamı yaratmayabilirsiniz ama bu da her zaman barış demek değildir.

Kişiler arası çatışmaların şarkılara taşınmadığı, battle rap'te küfürlerin edilmediği, fanların kızıştırılmadığı bir ortam isteyerek “barış” demek mantıklı; ama bu herkes birbiriyle iyi geçinecek, kimse kimseyi eleştirmeyecek demek değil; çünkü öyle bir şey mümkün değil. Bir rapçi tasvip etmediği tarzları, tasvip etmediği rapçileri, tasvip etmediği dinleyici kitlesini her zaman eleştirecektir ki hakikaten rap yapmış olsun. Diğerleri kendi mücadelelerini kazanışlarının muhabbetini yaparken rap'i kelimenin manasına (sert eleştiri) sadık kalarak icra edenler battle ve protest rap'ler yapmaya devam edecektir. En azından iki tane kutup var ve bu kutuplardan biri kendini diğerine uydurmadıkça tam anlamıyla barış olmaz. Dinleyiciler açısından da bu böyle, belli tarzları sevmeyenler her zaman olacaktır, dislike'lar hep atılacaktır.

yorumlayan adam
20/4/2020 14:39 ~ 20/04/2020 14:40

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0