The Beatles'ın Tomorrow never knows parçasında sample kullanmasıyla, bir rapçinin sample kullanması aynı şey değildir. Sen bugünkü rock müzik soundunun geniş kapsamda temelini teşkil eden, (let it be'nin sonundaki solo vb.) klişe tabirle zamanının ötesinde onlarca eser besteleyen, seslendiren the beatles'e "amk hırsızları kendi Melodileri olmayınca araklıyorlar" diyemezsin. ama bir rapçiye bu eleştiriyi rahat rahat yöneltebilirsin. Neden mi? sebebi gayet açık. Rap camiasının yüzde doksan beşi, hatta daha da fazlası müzikal Özürlü. beceremiyorlar ulan bu kadar basit. fl studio'u açıp (dur biz çok yetenekliyiz, düzeltiyorum reason) gelişigüzel tuşlara basa basa beat yapmak nere, parçada kullanılacak bütün enstrümanların bestelerini teker teker, birbiriyle uyumlu olacak şekilde kaleme almak nere? göz var, izan var. yapamıyoruz işte, millet de bu özelliğimiz yüzüne rapçilerle, dinleyicilerle kasıla kasıla taşak geçiyor. canımız sağolsun. onlarınki de tabii. peace sonuçta.

istisna yok mu? olmaz mı, yine var. the roots meselâ. açın Son yılların en iyi rap albümü olan undun'u, kulaklarınızın pası silinsin.


her neyse yine çenem düştü. Bütün bu işsizce yazılmış cümlelerin hülasası şu:metallica çok bozdu. Lost da öyle.

o değil de o kadar gömdüm bizim garibanlara, şunu da ekleyeyim. iyi yapanlar da var bu işi. Örneğin sagopa sample işini mükemmel kotarıyor n'olursa olsun.
empyrium'un 96 çıkışlı albümü 'a wintersunset', iğrenç bir vokal, mükemmel melodilerle bezelidir. autumn grey views parçasını dinleyin, vokalin nasıl şarkının içine sıçtığını fark edin. Sonra da geçmişi Gölgeye teslim ettim'de giriş melodisinin nasıl bir şahesere dönüştürüldüğünü anlayın.