sözlük formatında ikili muhabbet yapmak çok yanlış geliyor ama istisna yapıyorum. bence tartışacak bi şey de yok, bu işler çok subjektif ama ısrar üzerine paragrafları döşüyorum
özet: albümün replay value 0. beeften sonra kendrick götü yalama işi arttı.
bu albüm müzik yönünden gerçekten zayıf. vokal ve flow olarak kendrick lamardan duymadığınız hiç bir şey içermiyor, bunun üstüne beatler de pek iç açıcı değil. abi sözleri çok iyi! ölmüş dirilmiş onu anlatıyor! kendrickin kalemini kesinlikle beğeniyor ve takdir ediyorum ancak e-kitap dinlemek istesem onu dinlerim amk, genel olarak replay value çok düşük. duymak için heyecanlanacağınız hiç bir şey yok, kendrick fanı değilseniz tabi. kendisinden favorilerim gkmc ve damn. bu albümlerde sizi dinlemeye iten catchy, tatmin edici şarkılar var. gnx ise basit prodüksiyonu ve kendrickin neredeyse "konuştuğu" deliverysi ile gerçekten enteresan hiç bi şey sunmuyor.
(bu paragrafta beefte haksız olup, hem suçlu hem güçlü şekilde ivme kazanıp hala muhabbetini yapan bir mal olduğunu anlatıyorum ama çok uzamış isteyen atlayabilir)
ayrıca lavuk hala beefin ekmeğini yiyip sözlerinde bahsediyor ve saygı duyulacak bir durumu da yok, big 3 makarasından beri her parçada götü kaşınıyor birini açık veya sneak dissliyor(lil wayne, snoopa götünün yanması, drake, herkes bana karşı oldu muhabbeti yapması) türkiye muadili olarak jokerin enes alperin tripleri bunlar, amerikan diye taşak geçemiyonuz. bu konuyu çok açmıcam albümle tam alakalı olmadığı için ama adam kahraman ilan edildiği ve söz yazdığı olayda da haksız. meet the grahamsta "acayip olaylar var beyler her şey rap değil ben bana big 3 dediler diye diss atmadım" ayağı yapıp karşısına aldığı sanatçılar için bunlar kadın ticareti yapıyo hem de pedofililer falan gibi sikko bi şeyler anlatıp kanıtlayamamıştı. marjinal görünmek moda olduğu için drake'e sağlam bi diss atınca da ortalığın amına koydu insanlar çok sorgulamadı çünkü neden en mainstream sanatçıdan nefret edip farklı olmayasın ki çok cazip bi teklif aq. çevrenizde rap ile pek bi alakası olmayıp o dönem meet the grahams storysi atan kaç kişi var bi düşünsenize. ecnebi memleketlerde de insanlar black empowering cart curt kendrick baba peygamber piyasayı culture vulturelardan aldı muhabbetine hypelandı. sonuç olarak son dönemlerde kendrick dickriding işi küresel olarak feci bi yükselişe geçti, gelmiş geçmiş en iyi rap sanatçısı yazan gördüm amk bugün.
neyse özetle bu albüm duyum olarak yeni veya ilginç hiç bir şey sunmuyor, üstüne generic west coast beatlerine 3.5 dakika boyunca kendrickin klasik götten vuruluyormuş gibi garip tonlaması ile ilerlerken(bu sene en çok young thug dinledim garip vokal=kötü gibi bi algım yok), dümenden bi versatillik katmak için her projesinde geçtiği 2-3 vokale geçip biraz hızlanarak dümdüz rap yapıyor. bu tür prodüksiyonlar hoşunuza gidiyorsa, biraz daha trap versiyonu için ohgeesy, mike sherm, fenix flexin falan dinleyebilirsiniz çünkü onlar hakkını veriyor. aoty yazanlar için gerçekten üzgünüm! ama ezhelin mid albümünü bile bu ağır tekdüze 45 dakikalık albüme tercih ederim.
not:carti yeat thug falan lobisi
özet: albümün replay value 0. beeften sonra kendrick götü yalama işi arttı.
bu albüm müzik yönünden gerçekten zayıf. vokal ve flow olarak kendrick lamardan duymadığınız hiç bir şey içermiyor, bunun üstüne beatler de pek iç açıcı değil. abi sözleri çok iyi! ölmüş dirilmiş onu anlatıyor! kendrickin kalemini kesinlikle beğeniyor ve takdir ediyorum ancak e-kitap dinlemek istesem onu dinlerim amk, genel olarak replay value çok düşük. duymak için heyecanlanacağınız hiç bir şey yok, kendrick fanı değilseniz tabi. kendisinden favorilerim gkmc ve damn. bu albümlerde sizi dinlemeye iten catchy, tatmin edici şarkılar var. gnx ise basit prodüksiyonu ve kendrickin neredeyse "konuştuğu" deliverysi ile gerçekten enteresan hiç bi şey sunmuyor.
(bu paragrafta beefte haksız olup, hem suçlu hem güçlü şekilde ivme kazanıp hala muhabbetini yapan bir mal olduğunu anlatıyorum ama çok uzamış isteyen atlayabilir)
ayrıca lavuk hala beefin ekmeğini yiyip sözlerinde bahsediyor ve saygı duyulacak bir durumu da yok, big 3 makarasından beri her parçada götü kaşınıyor birini açık veya sneak dissliyor(lil wayne, snoopa götünün yanması, drake, herkes bana karşı oldu muhabbeti yapması) türkiye muadili olarak jokerin enes alperin tripleri bunlar, amerikan diye taşak geçemiyonuz. bu konuyu çok açmıcam albümle tam alakalı olmadığı için ama adam kahraman ilan edildiği ve söz yazdığı olayda da haksız. meet the grahamsta "acayip olaylar var beyler her şey rap değil ben bana big 3 dediler diye diss atmadım" ayağı yapıp karşısına aldığı sanatçılar için bunlar kadın ticareti yapıyo hem de pedofililer falan gibi sikko bi şeyler anlatıp kanıtlayamamıştı. marjinal görünmek moda olduğu için drake'e sağlam bi diss atınca da ortalığın amına koydu insanlar çok sorgulamadı çünkü neden en mainstream sanatçıdan nefret edip farklı olmayasın ki çok cazip bi teklif aq. çevrenizde rap ile pek bi alakası olmayıp o dönem meet the grahams storysi atan kaç kişi var bi düşünsenize. ecnebi memleketlerde de insanlar black empowering cart curt kendrick baba peygamber piyasayı culture vulturelardan aldı muhabbetine hypelandı. sonuç olarak son dönemlerde kendrick dickriding işi küresel olarak feci bi yükselişe geçti, gelmiş geçmiş en iyi rap sanatçısı yazan gördüm amk bugün.
neyse özetle bu albüm duyum olarak yeni veya ilginç hiç bir şey sunmuyor, üstüne generic west coast beatlerine 3.5 dakika boyunca kendrickin klasik götten vuruluyormuş gibi garip tonlaması ile ilerlerken(bu sene en çok young thug dinledim garip vokal=kötü gibi bi algım yok), dümenden bi versatillik katmak için her projesinde geçtiği 2-3 vokale geçip biraz hızlanarak dümdüz rap yapıyor. bu tür prodüksiyonlar hoşunuza gidiyorsa, biraz daha trap versiyonu için ohgeesy, mike sherm, fenix flexin falan dinleyebilirsiniz çünkü onlar hakkını veriyor. aoty yazanlar için gerçekten üzgünüm! ama ezhelin mid albümünü bile bu ağır tekdüze 45 dakikalık albüme tercih ederim.
not:carti yeat thug falan lobisi
