"Ados'un kendine yok çaresi, beş tane ilaçla yaşar rezil."

Bu parça bir nevi dinleyiciye kibar yoldan bir diss'ti aynı zamanda, o yıllarda "#TRK" falan gibi tag'ler başta olmak üzere etiketçilik modaydı ve her yerde, her ne kadar saf duygularla ve dostane yazılsa da #CareAdos'u görmekten bıkan Adem Oslu bir karar aldı, dinleyicisini çokça seven ve sevgisine fazlasıyla karşılık bulan işbu zatımuhterem o zamanlar içerisinde bulunduğu ve hâlâ tam atlatamamış olduğu zor günlerin ve buhranlı hâletiruhiyenin de etkisiyle kanıksadığı bir gerçeği kitlesinin yüzüne vurmaya karar vermişti...

Bugünlerde ise mutlu mesut ve o depresifliğinden geriye çok bir şey kalmamış bir adamla karşı karşıyayız ve iyi ki de öyleyiz. Varsın bir daha sırrım ve gri gibi, parmak uçlarında sarı gibi, kamber gibi, delirirken gibi, siyaha dal gibi parçalar yapma ama hep huzurlu ol Adem Abi. O parçaları yapan adamın hayatı hep tehlikedeydi çünkü...