@9939 üniversiteyi kanser olduğum için bırakmak zorunda kalmıştım ki üstüne eski sevgilim aldatıp kürtaj olduktan sonra uzaklara gittim birkaç sene. beyin mavi ekran verdi yani. internetim yoktu. telefon hattını bir anlık sinirle kırmıştım. dağ evinde yaşadım. sobanın üzerinde mandalina kabukları ve çay, beslediğim kedilerim ördeklerim köpeklerim, kışa hazırlık odun kesmek gibi şeylerle uğraştım. hatta namaz da kıldım huzuru bulabilmek için. namaz işe yaradı da hatta. o süre zarfında 5 sene geçti dağevinde. arkadaşlarımda görüşmediğim için çok kızgınlar. beni dövdürme planları falan da yapmışlar. yanlarına gitmeyi tekrar görüşmeyi bende istedim ama akrabalarım bırakmadı izin vermediler o 5 sene içinde. gerçi bu nedeni onlar kabul etmiyor kesin dövdürcekler yani. kendim atlatabilirim problemlerimi o konuda kendime güveniyorum eskisi gibi değilim yani kafa yapım çok değişti dağevinde. artık kimseye ihtiyaç duymuyorum sorunları aşmak için ama şuan hiç arkadaşımın kalmaması havadan sudan espri yapıp geyik yapıcak birinin olmaması çok canımı sıkıyor. ilerde sosyalleşebilceğim bir alana atılırım da orda sosyalleşip yeni arkadaşlar edinirim diye bir ümidim var ama şuan kimse yok ve dibine kadar yalnızız. birde 19 yıldır sevdiğim kız instagramdan engelledi üstüne tuz biber oldu. kaan abinin dediği gibi yalnızlık paylaşılmaz herkesle anlaşılmaz.