kendini bir şeye adamak ne güzel bir his değil mi. çocukluğumun sonunda, ilk ergenliğimde hatırlıyorum da ben de internet köşelerinde hararetli hararetli benzer senaryolar kurardım. çok mu büyük adam oldum şimdi, yok estağfurullah. ama ne yapıyorlarsa yapsınlar, bana, dinleyiciye yerine göre efkarlıyken, dans ederken, metroya binerken oyalayacak müziğimi versin. konserimizi yapalım bakalım işimize. bunu isterim sadece. magazinde bile olsa umuyorum bu hevesinizi kaybetmezsiniz. yazın çizin bilgilendirin.