Bu müzik artık gerçekten bi ihtiyaç haline geldi.yeme içme barınma falan var ya temel ihtiyaçlar.onun gibi bi şey oldu işte.bir süre müziksiz kalınca içim daralıyor.ve bu müzik benim için yalnızca ruhun gıdası değil.hasta olsam müzik dinliyorum -nasıl oluyo bilmiyorum artık, belki psikolojimin düzelmesiyle ilgilidir- çoğu zaman işe yarıyo iyileşiyorum ya da müzik unutturuyor bilemiyorum.
Kötü yanları da var tabi -diğer yazarlar da demiş- ders çalışmayıp müzik dinliyorum.yani ders çalışırken dinliyorum gibi ama kendimi kandırıyorum.yirmi dk sonra falan ritim tutyorum kalemi kitaba, deftere, defterin spiraline, masaya vuruyorum falan.eşlik ettiğim oluyor..
Bir diğer kötü yanı tadı yüksek sesle çıkıyo maalesef.işitme konusunda sorun yaşamak falan...
Bi şey daha varmış aklıma geldi..yatmadan önce dinliyorum uykum olsa da bazen uyuyamıyorum kaçıyo. Ama dinlememek de elde değil.

Özetlemek gerekirse, her bağımlılık gibi bunun da zararları mevcut fakat yan etkisiz ilaç olmaz. Seviyorum dinliyorum dinleyecem