Benim de çok düşündüğüm bir konudur bu. Çünkü ben de verecek cevabım varken bazı zamanlar susan tiplerdenim. Önce run'ın sorusuyla başlamak isterim yazıya.
Yanlış mı yapıyoruz acaba ?
Çok defa ceremesini çekmiş de olsam, hayır ben yanlış yaptığımıza inanmıyorum. Genel itibariyle hayata bakış açımdan kaynaklanıyor olsa gerek. Doğrusu inançlı birçok insan dini hayatının merkezine yerleştirir ya da yerleştirmeye çalışır. İnancım var ama dini hayatımın merkezine yerleştiren ya da yerleştirmeye çalışan bir değilim. Iyi mi kötü mü bilmiyorum. Her neyse konuya döneyim, her zaman nasıl davranırsan ya da nasıl yaşarsan öyle hatırlanacağını düşünen biriyim. Bu sebeple insanların yüzünde üzgünlüğe sebep olacak ya da kalplerini kıracak bir davranıştan kaçma taraftarıyım. Bunu öte tarafta hesap var düşüncesiyle yapmıyorum veya kötülüğe iyilikle cevap ver tarzı bir düşünceyle değil. Benim inandığım şey; bu kadar kötülüğün içerisinde evrende ki dengeyi sağlayabilmek için iyi insanların var olması gerektiği. Çünkü bir çoğumuz farkındayızdır belkide, zaman öyle bir zaman ki yüreği güzel, sıcak kanlı, iyi insanlara rastlamak çok zor bir hal almış şekilde. Haa tek başımıza dünyayı güzel bir yere çeviremeyiz ama hiç olmazsa o ölüm döşeğinde ki son anımızda vicdanımız rahat olur. Belki keriz damgası yeriz ama o huzur yediğimiz bütün damgalara bedel olur bence.
Asıl konuya gelecek olursam evet çok defa sıkıntısını çektim bu huyumun. Kalbini kırmamak için sözümü sakındığım birçok insanın beni paramparça ettiğine de tanık oldum. Belki onların yaptıklarını ben de yapabilirdim, bir anlık zafer isteğiyle egomu doyurabilirdim. Hem ilerleyen zamanlarda yüzyüze bakabileceğimiz gerçegi hem de bir gün başlarımızı o kabrin sert yastığına yasladıkları zaman benim kendi vicdanım rahat, onlarınkiyse rahatsız olabiliceği gerçeği beni engellemiştir çoğu zaman.
Yanımıza hiçbir şeyin kar kalmayacaği bu dünyada neden kötülük yaparak daha zor ve acı bir ölüm yaşayalım ki. İyi ya da kötü bir insan olsakta zorluklar olacaktır. Kendimizle bu dünyadan hiçbir malı ya da maddi bir şeyi götüremeyeceğimiz aşikar. Peki ya kırdığımız kalplerin kırgınlıkları bizle gelirse ?
Varsın kırılan benim kalbim olsun bir şekilde hayata devam ederim ama başkasının kalbini kırmanın ağırlığıyla yaşayamam ben.
Yanlış mı yapıyoruz acaba ?
Çok defa ceremesini çekmiş de olsam, hayır ben yanlış yaptığımıza inanmıyorum. Genel itibariyle hayata bakış açımdan kaynaklanıyor olsa gerek. Doğrusu inançlı birçok insan dini hayatının merkezine yerleştirir ya da yerleştirmeye çalışır. İnancım var ama dini hayatımın merkezine yerleştiren ya da yerleştirmeye çalışan bir değilim. Iyi mi kötü mü bilmiyorum. Her neyse konuya döneyim, her zaman nasıl davranırsan ya da nasıl yaşarsan öyle hatırlanacağını düşünen biriyim. Bu sebeple insanların yüzünde üzgünlüğe sebep olacak ya da kalplerini kıracak bir davranıştan kaçma taraftarıyım. Bunu öte tarafta hesap var düşüncesiyle yapmıyorum veya kötülüğe iyilikle cevap ver tarzı bir düşünceyle değil. Benim inandığım şey; bu kadar kötülüğün içerisinde evrende ki dengeyi sağlayabilmek için iyi insanların var olması gerektiği. Çünkü bir çoğumuz farkındayızdır belkide, zaman öyle bir zaman ki yüreği güzel, sıcak kanlı, iyi insanlara rastlamak çok zor bir hal almış şekilde. Haa tek başımıza dünyayı güzel bir yere çeviremeyiz ama hiç olmazsa o ölüm döşeğinde ki son anımızda vicdanımız rahat olur. Belki keriz damgası yeriz ama o huzur yediğimiz bütün damgalara bedel olur bence.
Asıl konuya gelecek olursam evet çok defa sıkıntısını çektim bu huyumun. Kalbini kırmamak için sözümü sakındığım birçok insanın beni paramparça ettiğine de tanık oldum. Belki onların yaptıklarını ben de yapabilirdim, bir anlık zafer isteğiyle egomu doyurabilirdim. Hem ilerleyen zamanlarda yüzyüze bakabileceğimiz gerçegi hem de bir gün başlarımızı o kabrin sert yastığına yasladıkları zaman benim kendi vicdanım rahat, onlarınkiyse rahatsız olabiliceği gerçeği beni engellemiştir çoğu zaman.
Yanımıza hiçbir şeyin kar kalmayacaği bu dünyada neden kötülük yaparak daha zor ve acı bir ölüm yaşayalım ki. İyi ya da kötü bir insan olsakta zorluklar olacaktır. Kendimizle bu dünyadan hiçbir malı ya da maddi bir şeyi götüremeyeceğimiz aşikar. Peki ya kırdığımız kalplerin kırgınlıkları bizle gelirse ?
Varsın kırılan benim kalbim olsun bir şekilde hayata devam ederim ama başkasının kalbini kırmanın ağırlığıyla yaşayamam ben.
