10 seneyi doldurabilen bir albüm değil evet ama benim korktuğumdan daha iyi bir albüm olmuş. evet, osmancello daha çeşitli beatler yapabilirmiş. evet, ceza tekniğinden biraz feragat edip söz yazımına aktarabilirmiş, yapamayacağı şey değil. ama yine de hoşnutsuz kalmadım. 10 seneye yakın bir boşluktan sonra lp formatında yeni bir tarz deniyor çünkü. 1996'da mi kubbesi'ni yapan nekropsi'nin 2006'da sayı 2 ile dönmesine benzer bir durum var ortada. albümlere bir bakarsanız ne demek istediğim anlaşılır. buna rağmen ilk iki şarkı ile yalın ayak gibi parlama noktaları var. baneva ile şehinşah da döktürmüşler diyebiliriz. o yüzden albümden çok mutsuz ayrılmadım.

ceza belli ki hala istediği tekniği oturtabiliyor. o yüzden özenli bir prodüksiyonda istediği gibi pekala yardırabilir. ama şahsi kanaatim şu ki ceza'nın yaşı ve hayatı itibarıyla vardığı hissiyat için osmancello çok da iyi bir seçim değil. açıkçası bence bu hal net bir şekilde da poet gibi bir adamı gerektiriyor. normal bunun en büyük kanıtı. kim bilir gibi bir şaheser de yanıbaşımızda duruyor. kaldı ki albümde kördüğüm'e göz kırpan satırlar da var. ama bunun için tabii ki artık biraz beklemek gerekiyor.