rap müziği matematik gibi gören, saniye başına düşen heceyi, satırlardaki kafiyeleri sayıp rapçi yarıştıran andavalların açıp dinlemesi gereken albüm

ceza inanılmaz yetenekli bir adam, buna kimsenin şüphesi yok. problem şu ki bazı fikirleri aşmakta zorlanıyor, çünkü adama zamanında bu dayatıldı ve buna alıştı. albüm boyunca teknik açıdan hiç bir kusur yok, hatta vokal ritimle o kadar bir ki bazen harbiden yapay zekayla bilgisayar oturtmuş gibi hissettiriyor. işte bu adam matematikçi tayfanın ilk kurbanı oldu; müziğin aktardığı his, nasıl duyulduğu vs. ön planda tutulmadığı dönemde bu işlere başladığı için en hızlı, en çok kafiye yapan gibi sikko yarışmalara girdi, dönemine göre de saygın bir teknikti, geldiğimiz noktada bunların hiç bir önemi yok. bence zaten böyle olmalı, sanat sana bir şeyler hissettirir, olayı budur. cezanın jenerasyonunda maalesef bu olay bir çok mc tarafından anlaşılamadı. müziğin müzik tarafını umursamadılar ve şairler zamanla gerçek müziğe yenildiler.

bu lafı pek sevmesem de benim için türkiyede "üstat" kelimesine en yakın adam cezadır, o da böyle eriyip gidiyor işte, eğer bir taht varsa sahibi yok. maalesef ki ceza tekniğini kusursuz hale getirdiğinde robot oldu.