En iyi albümler, en iyi tarzlar 2002-2006 arasında çıktı. Med cezir, bpg, romantizma, rapstar gibi Türkçe rap'in gelmiş geçmiş en iyi albümleri hep bu yıllarda piyasaya sürüldü. Hiçbir dissleşme sago & ceza dissleşmesi gibi toplumu ikiye bölmedi, kitleleri peşinden sürüklemedi. Tesadüf değildir ki disstortion ep, mürekkep doldurdum, trakonya gibi en iyi dissler de bu yıllarda çıktı. Hip hop ve underground ruhu iliklerine kadar yaşandı.
Sagopa ve ceza'nın piyasaya yön verdiği bir dönemdi ve sonrasında kendileri dahi o çıtayı aşamadılar. Sonra kalite hep aşağı gitti. Türkçe rap Daha popüler oldukça, Özellikle son birkaç yıldır, keko tipler, berbat sözleri, berbat sesleri ve aynı tip iğrenç saç tıraşlarıyla müzik piyasasını esir aldılar. eskiden anlatılan sözlerin anlamlı olması kaygısı vardı. Sokaktan, yoksulluktan, adaletsizlikten, derin aşklardan, inançlardan bahsedilirdi. Bu is yapılırken, önce rap'e, sonra dinleyiciye bir saygı vardı. Sonra tiktok, youtube, Instagram fenomenleri bu işe el attı ve auto tune rezilliği ile arabam dacia, kolumda rolex, kızlar, sex ohh yeahh, Gucci prada diyerek hep birlikte değerli olan her şeyin içine ettiler.

Evet rap eskiden çok daha güzeldi. Hele şu anda en kötü durumda. 1998 senesinde yapılan o henüz oturmamış tarzlı işlerde bile bir anlam vardı, mücadele vardı, ruh vardı. Şimdiki işlerde ise ekseriyetle ahlaksızlıktan, bayağılıktan, rezillikten başka bir şey yok. Tek tük arada güzel işler çıkıyor tabi onlar ayrı.