adamın çok mu üzerine gidiyoruz diye bir içime karanlık çöktü.

düşününce benim gelmiş geçmiş en sevdiğim ya birinci, ya ikinci ya da üçüncü rapçi ulan bu... çocukluğum bu adamı dinleyerek geçti. çocukluğumun 3-4 senesi bilgisayarımın wallpaper'ı olarak kendisini kullanarak geçti.

hatta fotoğrafı bile buldum: i.hizliresim.com/g7kit02.jpg

kendisinin sözlerini msn iletisi yapmalar, twitter ilk açıldığında onun sözleriyle kendimi ifade etmeler... hayatımda en gururlandığım anlardan birinin sagopa ile kanlı bıçaklıyken bir myspace postu (veya sansarsalvo.net'ten) göndererek kendisini savunması, 3-4 günde bir tarihe geçecek güzellikle parçalar paylaşması, bir gün "albümlerim dandik, çizik attım diyip hepsini silmesi, adrenalin albümü çıktığı gibi diyarbakır'daki pislick mağazasına koşar adım gitmem ve niyeyse 2 tane almak, (biri kaybolur diye mi ne düşündüysem artık) cd'yi bilgisayara takıp öncelikle flac olarak çıkarasıya kadar, odayı kapatıp her şeyde izole olana dek dinlememek...

seremoni efendisi duyurulduğunda gelen heyecan... albümdeki düetlerin bizi gururlandırıp uçurması, sansar'ın günden güne underground'ın tepesinden türkçe rap'in tepesine tırmanışı ve yıllar sonra da şimdi sans albümüyle gelen çöküş süreci...

düşününce bu adam kötü şarkı yapmak dışında bize ne zarar verdi ki? ahlak kumkuması mıyız? söylediği şeylerin hangisinin gerçek veya yalan olduğunu biliyoruz ki?

ben bu günden sonra yazdığı hiçbir yazıyla, attığı hiçbir video ile dalga geçmeyeceğim. hatta yorum da yapmayacağım. bugün bir düşündüm de kendisinin yaşadığı hezeyanların büyük bir kısmını ben de yaşadım hayatımda bunca yıl içinde.

bana yaşattığı onca güzel anı ve zaman için teşekkürler sansi... umarım çok iyi olursun. tekrardan çok mutlu olursun.

bunu benim için söyleyen bir tane insan olmadı hayatımda ve yokluğu nasıl acıdır çok iyi bilirim.