neyim var ki'ye yaptığı "wakuwaku" scratchiyle tanımıştım. çok hoşuma gitmişti. sonra 1-2 şarkısına bakıp kendi halinde takılan neşeli bir genç olarak tanımlayıp geçmiştim. bana itici gelmemişti.
jahrein'in kesitlerinde denk geldim 2 gün önce. ondan sonra diskografisine kulak verdim biraz ve son albümünü beğendim. "kendi halinde takılma" kısmını dinleyiciye çok veren samimi işler yapıyor bence. khontkar'la bu tarz "yeni nesil rapi" çok şahlandı; onun çok taklidi çıktı ama bence bu çocuk farklı bir şey yapıyor ve hoş. dünyayı takip edenler elbette abugat'ın orjinallerini bulur ama türkiye'de bu kadar relax halini görmedim ben hiç. hepsi bi kasıntı içindeler. valla çalışırken gösteriş genetik albümü yağ gibi akıyor.
umarım kendisi de gangsta tribine girip saçma sözler yazmaya çalışmaz. böyle devam usta. bi de umarım spotify'daki aylık 36K dinleyici bot değildir çünkü daha düşük bekliyodum beğenmeme rağmen.