aslanlar gibi kanseri yenersin, bir düzine hormonun yol açtığı psikolojik sorunlar diz çöktürüp kan kusturur.

melankoli, acılar hatta travmalar bile genellikle sanatçıları besler ancak sansar spektrumun en uç kısmında. bu adamın yokuş aşağı giden kariyerinin suçlusu da bu, psikolojisi. insan; öfke nöbetleriyle, kabuslarla, boktan ailesiyle ve bağımlılıkla boğuşurken bırak sanat yapmayı gidip dişini bile fırçalayamıyor. bunları romantize edip ıssız adam triplerinde gezen pembe götlü ergenler tabii anlamaz.

bu durumdaki bir insana yapılabilecek en kötü şey ona öğüt verip ne yapması gerektiğini söylemektir. yakınları sadece yanında olsun ve yalnız olmadığını hissettirsin, biraz da anlayış.

düşenin derdini düşen anlar.