kör karanlık odamda bir başıma oturup camel dinliyordum, 1973'ten 74'e geçmişim dalmış oturuyorum. hiçbir şey düşünmüyorum, dibine kadar hiçlik. nimrodel çalınca bir anda sarsıldım, bu anları seviyorum. dünyada milyon tane parça var. sevdiğim parçaların sample'larına hasbelkader denk geldiğimde yüzde oluşan sırıtmış, aptal ifade bir türlü değişmiyor.






"Bir gün bi şarkı söyleyeceksin sanki ölmeyecekmiş gibi
Gözlerin gökyüzündeyken boyluyacaksın dibi
Sormayacaksın bişi sormak istesen de yalnız merak etceksin sürekli
Bütün bunlar niçin?"