bpg, romantizma çıtasıydı bu adamın. kits ve pesimist orkestraya kadar pesimist serilerini de severim. mevzu nostaljiden ziyade adamın giderek çaptan düşmesi. kalitesi benzetmeleri liriraklitesi tamamen diplerde. eskiden bu adamdan kanguru tekmeledi filan gibi şeyler duymazdın. şimdi bir şarkıda 10 tane hayvan ismi sıralayabilen bir adam oldu. eskiden yaptığını hala dinliyorsun şu anki yaptıklarının hiç bir değeri yok. eskiden nakaratlar kulak tırmalamaz, nameler yırtınmalar duymazdın. son albümün bpg ile ucundan kıyısından benzerliği olmamakla birlikte sagopa kendisine karşı besledigim son umudu da yıktı(belki şehinşah düeti ezilmez kastırır filan demiştim ama o bile yok). albüm çok kötü. ha bundan bir önceki ep güzeldi. o daha yakındı eski tarza. ama beatler kuzeninindi. ben beatlerinde de dehşet bi duygu düşüklüğü oldugunu düşünüyorum.