Eveeeet, Sagopa Kajmer’in kağıt kesikleri albümünü sindirdikten sonra albüm ve sago hakkında bir şeyler karalamak istiyorum.
Kağıt Kesikleri albümünü çıktığı an dinlemeye başladım, sonlara yaklaşırken ise acayip bir hayal kırıklığı ve sinir vardı üstümde. Asla ama asla böyle bir soundla, 2 dörtlükten oluşan ve 2şer tekrarlı, bol nağmeli, 2010 düğün salonu synthlerini duymayı beklemiyordum. Sagonun müziğinin en sevmediğim taraflarıydı bunlar, en berbaaat işi bu diye düşünmeye başladım. Şu an bunları yazarken o kadar da kötü bir albüm olmadığını, çok iyi beatler, güzel ve dinlenebilir şarkılar barındıran iyi bir albüm olduğunu düşünüyorum. Tabii ki masterpiece değil, yakınından bile geçmiyor. Ortalama üstü bi iş işte. Düz iyi yani. Pekiiiiii ben neden hala mutsuzum??
Beklenti. Cevap beklenti. Bu beklenti nasıl oluştu peki? Çok hızlı ve yüzeysel bir flashback yapacak olursak; dinim yok açıklaması, piyasayla kaynaşma, uzun yıllar sonra gelen featler ve gelecek feat haberleri, yunus ep, saldırground şarkısı, verdiği röportajlardaki söylemeleri ve tavırları, mahmut orhan’ın programındaki kafa açan yorumları ve müzik bilgisini bir kez daha hatırlatması vs. derken yeni albümünün geleceğini öğrendik. Üstüne menajeri twitter hesabından 15-20 saniyelik bir kesit paylaştı. Bu kesit khruangbindan alınmış mükemmel bir sample üzerine mükemmel bir scratchti barındırmaktaydı. Daha sonra istanbul’da volkswagen arena konserinde sago, kağıt kesiklerinden “yeni albümüm yakında sizinle ve bu dünyadan bi şey değil.” gibi bir cümleyle bahsetti!!???
Ve geldiğimiz noktadayım çünkü beklentim saykodelik ep ve yunus ep arası bir şeydi. Canlı enstrümanlar, boom bap, müthiş sampling, dramatik kadın vokaller, kemanlar, arplar vs. vs. bendeki beklenti şiştikçe şişmişti. Çıkan iş ise sagonun müziğinde sevmediğim yanlarını barındıran, basbayağı bu dünyadan hatta direk türkiye’den, anadolunun bağrından çıkmış bir işti. Bu albümün tamamı sadece gecenin donduğu yerde, zamanı geldi mi? kağıt kesikleri gibi, ne bileyim sal gitsin, vazgeçtim inan, pankart gibi tek rap verselerinin olduğu, tamamen melodik okumalarla dolu, çok iyi beatler üzerine söylenmiş eserlerin olduğu bir albüm olsaydı bile beni bu kadar üzmezdi, ki ne beklentim karşılanmış olurdu ne de o tarzı bana hitap ediyor.
Ahhh ahh bu albüm beni gerçekten mutsuz etti. Bunun nedeni sagopa kajmerin ta kendisi. Sagonun artık böyle işler yapmasını anlayamıyorum. Abi sen piyasa üstü bir müzik adamsın. Senin müzisyen kişiliğinin raple bu şekilde harmanlanmasını anlayamıyorum. Sagonun kendini tekrar eden o kalıplaşmış nakaratlarına, adama vasatlığı layık gören, vasat seven insanlara inanamıyorum. Kariyerinin bu safhasında, müzik piyasasını ve yıllarca yaptığın gibi harbi rap dinleyici kitlesini de umursamadan ne yapmak istiyorsan onu yapmanı, deneysel işler sunmanı bekliyordum. Heee bunlar gerçekten yapmak istediğin şeylerse diyecek hiiçç bir şey yok. Ki böyle bir şey sunduğuna göre yapmak istediğin şeyler bunlar.
Gel gelelim günün sonunda herkes ne istiyorsa onu yapar, biz de seversek dinleriz sevmezsek dinlemeyiz bu kadar basit.
Kağıt Kesikleri albümünü çıktığı an dinlemeye başladım, sonlara yaklaşırken ise acayip bir hayal kırıklığı ve sinir vardı üstümde. Asla ama asla böyle bir soundla, 2 dörtlükten oluşan ve 2şer tekrarlı, bol nağmeli, 2010 düğün salonu synthlerini duymayı beklemiyordum. Sagonun müziğinin en sevmediğim taraflarıydı bunlar, en berbaaat işi bu diye düşünmeye başladım. Şu an bunları yazarken o kadar da kötü bir albüm olmadığını, çok iyi beatler, güzel ve dinlenebilir şarkılar barındıran iyi bir albüm olduğunu düşünüyorum. Tabii ki masterpiece değil, yakınından bile geçmiyor. Ortalama üstü bi iş işte. Düz iyi yani. Pekiiiiii ben neden hala mutsuzum??
Beklenti. Cevap beklenti. Bu beklenti nasıl oluştu peki? Çok hızlı ve yüzeysel bir flashback yapacak olursak; dinim yok açıklaması, piyasayla kaynaşma, uzun yıllar sonra gelen featler ve gelecek feat haberleri, yunus ep, saldırground şarkısı, verdiği röportajlardaki söylemeleri ve tavırları, mahmut orhan’ın programındaki kafa açan yorumları ve müzik bilgisini bir kez daha hatırlatması vs. derken yeni albümünün geleceğini öğrendik. Üstüne menajeri twitter hesabından 15-20 saniyelik bir kesit paylaştı. Bu kesit khruangbindan alınmış mükemmel bir sample üzerine mükemmel bir scratchti barındırmaktaydı. Daha sonra istanbul’da volkswagen arena konserinde sago, kağıt kesiklerinden “yeni albümüm yakında sizinle ve bu dünyadan bi şey değil.” gibi bir cümleyle bahsetti!!???
Ve geldiğimiz noktadayım çünkü beklentim saykodelik ep ve yunus ep arası bir şeydi. Canlı enstrümanlar, boom bap, müthiş sampling, dramatik kadın vokaller, kemanlar, arplar vs. vs. bendeki beklenti şiştikçe şişmişti. Çıkan iş ise sagonun müziğinde sevmediğim yanlarını barındıran, basbayağı bu dünyadan hatta direk türkiye’den, anadolunun bağrından çıkmış bir işti. Bu albümün tamamı sadece gecenin donduğu yerde, zamanı geldi mi? kağıt kesikleri gibi, ne bileyim sal gitsin, vazgeçtim inan, pankart gibi tek rap verselerinin olduğu, tamamen melodik okumalarla dolu, çok iyi beatler üzerine söylenmiş eserlerin olduğu bir albüm olsaydı bile beni bu kadar üzmezdi, ki ne beklentim karşılanmış olurdu ne de o tarzı bana hitap ediyor.
Ahhh ahh bu albüm beni gerçekten mutsuz etti. Bunun nedeni sagopa kajmerin ta kendisi. Sagonun artık böyle işler yapmasını anlayamıyorum. Abi sen piyasa üstü bir müzik adamsın. Senin müzisyen kişiliğinin raple bu şekilde harmanlanmasını anlayamıyorum. Sagonun kendini tekrar eden o kalıplaşmış nakaratlarına, adama vasatlığı layık gören, vasat seven insanlara inanamıyorum. Kariyerinin bu safhasında, müzik piyasasını ve yıllarca yaptığın gibi harbi rap dinleyici kitlesini de umursamadan ne yapmak istiyorsan onu yapmanı, deneysel işler sunmanı bekliyordum. Heee bunlar gerçekten yapmak istediğin şeylerse diyecek hiiçç bir şey yok. Ki böyle bir şey sunduğuna göre yapmak istediğin şeyler bunlar.
Gel gelelim günün sonunda herkes ne istiyorsa onu yapar, biz de seversek dinleriz sevmezsek dinlemeyiz bu kadar basit.
