albümü bir haftadır baştan sona döndürüyorum ve sonunda bir şeyler yazabilecek kıvama geldim. diğer albümleri ile kıyaslamayı pek istemem ama bence damn ile aynı seviyede, gkmc ve tpab'dan normal olarak daha zayıf. dinlerken odağımı sözlere vermedim genelde ama albüm boyunca daha çok kendrick'in iç dünyasını ve hislerini dinliyoruz. ek olarak auntie diaries gibi birkaç şarkıda toplumsal konulara da değiniyor. buradan sonra özellikle sevdiğim şarkılara değineceğim.

father time: albümden şimdilik favorim, tam anlamıyla kusursuz şarkı. adından da anlaşılacağı gibi kendrick genel olarak babasından ve sorunlarından bahsediyor. beat'ini en sevdiğim şarkı oldu ayrıca, bazı yerleriyle bana tpab'ı anımsatıyor. sampha da nakarat ile şarkıyı iyice uçuruyor, aylar önce bir albümünü dinlemiştim ve bu şarkıyla tekrardan aklıma düştü.
savior: baby keem ile yıldızlarımız hala tam olarak uyuşmuyor ama bu şarkıda ve interlude'unda harikalar yaratmış, ayrıca kendrick verse'lerine de bayıldım.
mother i sober: albümün en duygusal şarkısı sanırım, hem kendrick hem de nakarattaki abla çok iyiler. tam gece saatlerinde dinlemelik.

şimdilik en sevdiğim dörtlü bunlar ama daha birçok kaliteli şarkı var albümde, dinledikçe hepsini sevmeye başladım. zaten zamanla sevilecek bir albüm, ilk dinleyişte ortalama bir kendrick dinleyicisinin pek seveceğini düşünmüyorum. eski dinleyicileri için beş yıllık bir bekleyişe değdi mi, orasını bilemem ama benim gibi yeni sayılabilecek dinleyicileri için gayet yeterli bir albüm. umarım kendi şirketine geçişiyle birlikte üretkenliğini az da olsa arttırır, daha da iyi şarkılarını dinleriz