bundan yaklaşık 4 yıl önce otobüste eve giderken kulaklığımla müzik dinliyordum. mahalleden bi abi yaklaşık 4-5 yaşlarındaki çocuğunu yanımdaki koltuğa oturttu ve bana "bizim çocuk sıkışmış biraz, otobüse yetişmek için tuvalete götüremedim kulaklığından bi şeyler açsana çocuğa dikkati dağılsın falan" gibi bi şey söyledi. hızlıca mp3'ler arasında gezinmeye başladım ve çocuğa farazi v kayra - unutulanlar'ı açtım (belki sadece beatini de açmış olabilirim hatırlamıyorum o kadarını). çocuk otobüsten inene kadar bi yere odaklanıp sadece oraya bakarak dalıp gitti. babası 2-3 kere çocuğu yokladı "hâlâ tuvalete gitmek istiyor musun, abinin açtığı şarkıları beğendin mi" diye ve çocuk sadece başını hafifçe sallayarak onaylamak dışında bi tepki vermedi. şu an çocuğun o dalıp gitmiş hâlini hatırladıkça gülüyorum