zamanında,yeni yeni duvara geçmiş bir writerken en çok duyduğum cümle.
"tabi bi ara boyarız kardeşim"
o ara line'a girerdik.Line muhabbeti de bildiğiniz tren yolu,writer tayfası line diyor işte,nedense.Bildiğiniz halkalı-sirkeci tren hattı.
Daha bıyıklarımız yeni yeni terliyor.Öyle bir heves var ki içimizde anlatamam.Graffiti'yle yatıp graffiti'yle kalktığımız zamanlar.Sürekli illegal yapalım,görünen yerlere tag atalım da şanımız yürüsün derdindeyiz.Çocukluk işte safız,sanıyoruz ki taksime tag atılınca ismimiz duyulcak."Vay bak böyle de bir herif varmış" diyecekler.Bilmiyoruz ki ismini duyurmanın veya daha doğrusu piyasada bir yere gelebilmenin yolu tagdi bombingdi filan değil.Bilmiyoruz ki kendini piyasanın sahibi ilan etmiş adamlara veya sitelere yakın olmak,amiyane tabirle birilerinin götünü yalamak olduğunu.Sikiyim,hatırlayınca bok yemişiz diyorum.
Bu arada,sürekli biz dememin nedeni crew denilen ekibimden bahsetmem.genelde boyadığımız adamlar işte.
Neyse.Konu iyice dağıldı,konuya döneyim.
Ne zaman line'a çıksak,ünlü veya sevdiğimiz bir writer'ı görürdük.O aralar graffiti piyası şimdiki gibi birkaç hipster'ın elinde değildi,sayamayacağım kadar aktif boyayan insan vardı.
Bu adamları görünce yanlarına giderdik genelde,kendilerine olan hayranlığımızı belirtirdik.Bir dünya överdik."abi şöyle iyisin,böyle kralsın".Cidden güzel boyuyorlardı çünkü.Sonra gidişat klasik."Abi biz de atalım mı yanına bir bombing" derdik.Genelde reddelirdi.Buraya kadar anlıyorum,gayet haklılar.Adam kendi başlamış ve bitiryordur.Kafasında bir plan veya kompozisyon vardır,kralı gelse dahil olmasını istemez bu işe.Gayet makul herşey buraya kadar.
Sonrası da klasik."abi ilerde birşeyler yapalım beraber,tag mag atarız hatıra olur".Cevap acımasızca ve kısık sesle gelirdi.Olabildiğince isteksiz,siktir git der gibi adeta:
"tabi bi ara boyarız kardeşim"
Tamam.Eyvallah.Kimse kimseyle zorla boyamak zorunda değil,o yaşta bile anlıyorduk bunu.Israrcı olmuyorduk.Ulan ama insan bu kadar acımasız,bu kadar şımarık olur mu?Bir tag atsan canın mı çıkar?Boyan mı biter be güzel kardeşim?Tag lan tag.
Sen bir tag atsan biz keyfimizden ağlardık.
Karşında bu işe yeni yeni başlamış,seni kendisine örnek alan ve senden yaşlarca küçük üç tane çocuk.Açıp defterinden sana çalışmalarını da göstermiş,senin karşında elleri titreyen çocuklar.Sana hayran hayran bakan çocuklar.Al kalemi bir tag at ulan deftere hiç olmadı,çocukları mutlu et işte nolur.
Yok ama.Beyefendi yapamaz,beyefendi avrupa çapında tanına bir writer.Ne writerı lan pardon.Onlar sanatkar,writer denildiğinde kendilerine kızıyorlardı.Karşılaştıklarımızın yüzde 90'ı böyleydi,hep aynı hikaye.Hep hayalkırıklığı,hep hüzün,hep deplasmanda mağlubiyet.
Delikanlı adamlar yok muydu hiç?Tabi ki vardı.Mesala wisp. Çok fazla ünlü olmasa da,yeterince iyiydi.Bizi tag atarken görüp peşine takıp dolaştırmıştı bütün gün.Daltonlar hesabı tüm lineda bizimle boyamış,bize yeni şeyler öğretmişti.Buraları okuyosan çok sağol abi...
Bu bahsettiğim adamların birçoğu silindi gitti sonra.Kalanlarda aynı tavırda devam ediyorlar yollarına.
Yüz yüze gelsek suratlarına bir bukle küfür ederdim.
"tabi bi ara boyarız kardeşim"
o ara line'a girerdik.Line muhabbeti de bildiğiniz tren yolu,writer tayfası line diyor işte,nedense.Bildiğiniz halkalı-sirkeci tren hattı.
Daha bıyıklarımız yeni yeni terliyor.Öyle bir heves var ki içimizde anlatamam.Graffiti'yle yatıp graffiti'yle kalktığımız zamanlar.Sürekli illegal yapalım,görünen yerlere tag atalım da şanımız yürüsün derdindeyiz.Çocukluk işte safız,sanıyoruz ki taksime tag atılınca ismimiz duyulcak."Vay bak böyle de bir herif varmış" diyecekler.Bilmiyoruz ki ismini duyurmanın veya daha doğrusu piyasada bir yere gelebilmenin yolu tagdi bombingdi filan değil.Bilmiyoruz ki kendini piyasanın sahibi ilan etmiş adamlara veya sitelere yakın olmak,amiyane tabirle birilerinin götünü yalamak olduğunu.Sikiyim,hatırlayınca bok yemişiz diyorum.
Bu arada,sürekli biz dememin nedeni crew denilen ekibimden bahsetmem.genelde boyadığımız adamlar işte.
Neyse.Konu iyice dağıldı,konuya döneyim.
Ne zaman line'a çıksak,ünlü veya sevdiğimiz bir writer'ı görürdük.O aralar graffiti piyası şimdiki gibi birkaç hipster'ın elinde değildi,sayamayacağım kadar aktif boyayan insan vardı.
Bu adamları görünce yanlarına giderdik genelde,kendilerine olan hayranlığımızı belirtirdik.Bir dünya överdik."abi şöyle iyisin,böyle kralsın".Cidden güzel boyuyorlardı çünkü.Sonra gidişat klasik."Abi biz de atalım mı yanına bir bombing" derdik.Genelde reddelirdi.Buraya kadar anlıyorum,gayet haklılar.Adam kendi başlamış ve bitiryordur.Kafasında bir plan veya kompozisyon vardır,kralı gelse dahil olmasını istemez bu işe.Gayet makul herşey buraya kadar.
Sonrası da klasik."abi ilerde birşeyler yapalım beraber,tag mag atarız hatıra olur".Cevap acımasızca ve kısık sesle gelirdi.Olabildiğince isteksiz,siktir git der gibi adeta:
"tabi bi ara boyarız kardeşim"
Tamam.Eyvallah.Kimse kimseyle zorla boyamak zorunda değil,o yaşta bile anlıyorduk bunu.Israrcı olmuyorduk.Ulan ama insan bu kadar acımasız,bu kadar şımarık olur mu?Bir tag atsan canın mı çıkar?Boyan mı biter be güzel kardeşim?Tag lan tag.
Sen bir tag atsan biz keyfimizden ağlardık.
Karşında bu işe yeni yeni başlamış,seni kendisine örnek alan ve senden yaşlarca küçük üç tane çocuk.Açıp defterinden sana çalışmalarını da göstermiş,senin karşında elleri titreyen çocuklar.Sana hayran hayran bakan çocuklar.Al kalemi bir tag at ulan deftere hiç olmadı,çocukları mutlu et işte nolur.
Yok ama.Beyefendi yapamaz,beyefendi avrupa çapında tanına bir writer.Ne writerı lan pardon.Onlar sanatkar,writer denildiğinde kendilerine kızıyorlardı.Karşılaştıklarımızın yüzde 90'ı böyleydi,hep aynı hikaye.Hep hayalkırıklığı,hep hüzün,hep deplasmanda mağlubiyet.
Delikanlı adamlar yok muydu hiç?Tabi ki vardı.Mesala wisp. Çok fazla ünlü olmasa da,yeterince iyiydi.Bizi tag atarken görüp peşine takıp dolaştırmıştı bütün gün.Daltonlar hesabı tüm lineda bizimle boyamış,bize yeni şeyler öğretmişti.Buraları okuyosan çok sağol abi...
Bu bahsettiğim adamların birçoğu silindi gitti sonra.Kalanlarda aynı tavırda devam ediyorlar yollarına.
Yüz yüze gelsek suratlarına bir bukle küfür ederdim.
