ice cube'un klasik debut albümü, rap tarihinin en iyi debutlarından biri ve 90ların ilk yarısında ardı ardına yayınladığı kült işlerin başlangıcı.
(spoalbum: 3AI5kAUjgNtZBwFRi6opDc)
her şeyden önce mc'nin albümü nasıl bir ortamda nasıl ortaya koyduğuna bakmak lazım. bilindiği gibi "ben nwa'in belkemiğiyim her şeyiyim amk, bana hak ettiğimi vermiyonuz, gider kendi yolumu çizerim." diyor**, sert ve sarsıcı bir ayrılıkla çekip gidiyor dünyanın en tehlikeli grubundan. sonrasında iş debut'ı ortaya koymaya geliyor tabii. yine dre prodüktörlük yapmak istiyor aslında lakin başta eazy olmak üzere birtakım güçler müsaade etmiyor. (bu da götten değil mk, kendi diyo herif. web.archive.org/web/20100722000950/http://www.xxlmag.
com/online/?p=79574 )
böylelikle nwa'den, dre'den vesair her boktan kopuyor buz küpü bey. ve bir ölçüde albümün bu şekilde ortaya çıkmasının temellerinden birinin de nwa'den kopuş olduğunu söyleyebiliriz. evet, ice cube hala straight outta compton'dan tanıdığımız gibi öfkeli, ghettoyu her yönüyle görmüş bir gangsta, hala polisi sevmiyor. ammaa derdini düz fuck the police diyerek anlatmıyor, hem storytelling işin içine fazlasıyla girmiş durumda hem de daha bilinçli, sosyo-politik irdelemelere rastladığımız bir protest anlayışını görüyoruz. (burada ice cube'un üzerindeki public enemy etkisini ve gelmiş geçmiş en sevdiği rapçinin chuck d olduğunu, zaten işin sonunda albümün de the bomb squad prodüktörlüğünde kaydedildiğini ve chuck d'nin de düetlerde olduğunu belirtmekte büyük fayda vardır.)
tüm entry boyunca vurguladığımız gibi, bir debut, ilk albüm olarak öne çıkıyor bu albüm. özellikle rap müzikte bu ilk albüm mevzusunun ne kadar önemli olduğunu belirtmemize gerek yoktur herhalde. pat diye "ben rap yapıyom, hadi albüm yapiim" diyen kimse olmaz rapte çünkü, işin doğasına aykırı. mc şarkılar yapar, zencilerine çevresine vs. dinletir, beğeni bulur, mixtapeler yapar, zencileriyle grup kurar/katılır, hiphop aleminde belli bir tanınırlığa ulaşır derkeeeen iş mc'nin krallığını cümle aleme duyuracak, "ben buyum, böyle rap yaparım, bu da albümüm." diye rapini, tarzını tam anlamıyla dinleyiciye tanıtacak, "bak şöyle bi adam var, yeni albümü çıktı, taş gibi be, dinleyin dinletin" dedirtecek, belli bir pazar başarısına da ulaşacak taşşaklı bir bandrollü stüdyo albümü ortaya koymaya gelir. bu anlamda nas'ın illmatic'i, jay z'nin reasonable doubt'ı, snoop dogg'un doggystyle'ı, 50 cent'in get rich or die tryin'i gibi albümler hem en başarılı hem de en saygın debut albümler arasında öne çıkar. ve o albümler seviyesinde olmasa da bu albüm de en iyi "ilk albüm"ler arasında mutlaka anılması gereken bir albüm.
albümün içeriğine, yapısına bir bütün olarak baktığımızda ice cube'un rapini, kafa yapısını, ne yapmaya çalıştığını tam anlamıyla gözlemliyoruz. kompleks olmayan ama dönemine göre gayet sağlam, farklı tarzda beatler ve içeriklerde de sırıtmayan, esnek bir rhyme ve flow tekniği; ghettoları görmüş geçirmiş bir zencinin zenci milliyetçisi ve protest bir anlayışınnın yeri geldiğinde storytelling şarkılarla, yeri geldiğinde amerikan popüler kültürüne göndermelerle, akıllıca punchlarla ve hafif mizahi bir tavırla kaleme dökülmesi. ice cube budur aga. ve işin daha önemli kısmı, albümün geneli boyunca bu performans hiç düşmüyor, aynı seviyede kalıyor.
altyapılara bakarsak dönemin batı yakasını sallayan gangsta rap soundundan uzaklaşıldığını, the bomb squad işi ve dönemine göre ilginç yollara gidildiğini görüyoruz. yer yer günümüzde büyük yer kaplamaya başlamış switch beat olayına da başvurulduğunu görüyoruz. tüm bunlar albümün sürükleyiciliğine de katkı sağlıyor tabii ki. sampleların gösterildiği şöyle ilginç bir video da var, şöyle bırakayım.
albüme bir nevi konsept bir albüm olarak bakılabileceğini, bu anlamda batı yakasında öncü olduğunu, kadın mc yo-yo ile düet olan its a mans world'ün ice cube'un albüm genelinde kadınlara bakışına da ironik şekilde ters olarak yarı mizahi olmasına rağmen rapteki ilk feminizm örneklerinden sayılabileceğini, albümün o dönemde zencilerin içindeki ruhu ateşleyen albümlerden olup sonraki işleriyle de ice cube'un zencileri birleştirici-milliyetçi tavrının etkili olup sözlükte la 92 başlığında da bahsedilen los angeles olaylarının ateşlendiğini de diyip bahsi kapatalım. bir efsanenin diskografisinin başlangıcı.
(spoalbum: 3AI5kAUjgNtZBwFRi6opDc)
her şeyden önce mc'nin albümü nasıl bir ortamda nasıl ortaya koyduğuna bakmak lazım. bilindiği gibi "ben nwa'in belkemiğiyim her şeyiyim amk, bana hak ettiğimi vermiyonuz, gider kendi yolumu çizerim." diyor**, sert ve sarsıcı bir ayrılıkla çekip gidiyor dünyanın en tehlikeli grubundan. sonrasında iş debut'ı ortaya koymaya geliyor tabii. yine dre prodüktörlük yapmak istiyor aslında lakin başta eazy olmak üzere birtakım güçler müsaade etmiyor. (bu da götten değil mk, kendi diyo herif. web.archive.org/web/20100722000950/http://www.xxlmag.
com/online/?p=79574 )
böylelikle nwa'den, dre'den vesair her boktan kopuyor buz küpü bey. ve bir ölçüde albümün bu şekilde ortaya çıkmasının temellerinden birinin de nwa'den kopuş olduğunu söyleyebiliriz. evet, ice cube hala straight outta compton'dan tanıdığımız gibi öfkeli, ghettoyu her yönüyle görmüş bir gangsta, hala polisi sevmiyor. ammaa derdini düz fuck the police diyerek anlatmıyor, hem storytelling işin içine fazlasıyla girmiş durumda hem de daha bilinçli, sosyo-politik irdelemelere rastladığımız bir protest anlayışını görüyoruz. (burada ice cube'un üzerindeki public enemy etkisini ve gelmiş geçmiş en sevdiği rapçinin chuck d olduğunu, zaten işin sonunda albümün de the bomb squad prodüktörlüğünde kaydedildiğini ve chuck d'nin de düetlerde olduğunu belirtmekte büyük fayda vardır.)
tüm entry boyunca vurguladığımız gibi, bir debut, ilk albüm olarak öne çıkıyor bu albüm. özellikle rap müzikte bu ilk albüm mevzusunun ne kadar önemli olduğunu belirtmemize gerek yoktur herhalde. pat diye "ben rap yapıyom, hadi albüm yapiim" diyen kimse olmaz rapte çünkü, işin doğasına aykırı. mc şarkılar yapar, zencilerine çevresine vs. dinletir, beğeni bulur, mixtapeler yapar, zencileriyle grup kurar/katılır, hiphop aleminde belli bir tanınırlığa ulaşır derkeeeen iş mc'nin krallığını cümle aleme duyuracak, "ben buyum, böyle rap yaparım, bu da albümüm." diye rapini, tarzını tam anlamıyla dinleyiciye tanıtacak, "bak şöyle bi adam var, yeni albümü çıktı, taş gibi be, dinleyin dinletin" dedirtecek, belli bir pazar başarısına da ulaşacak taşşaklı bir bandrollü stüdyo albümü ortaya koymaya gelir. bu anlamda nas'ın illmatic'i, jay z'nin reasonable doubt'ı, snoop dogg'un doggystyle'ı, 50 cent'in get rich or die tryin'i gibi albümler hem en başarılı hem de en saygın debut albümler arasında öne çıkar. ve o albümler seviyesinde olmasa da bu albüm de en iyi "ilk albüm"ler arasında mutlaka anılması gereken bir albüm.
albümün içeriğine, yapısına bir bütün olarak baktığımızda ice cube'un rapini, kafa yapısını, ne yapmaya çalıştığını tam anlamıyla gözlemliyoruz. kompleks olmayan ama dönemine göre gayet sağlam, farklı tarzda beatler ve içeriklerde de sırıtmayan, esnek bir rhyme ve flow tekniği; ghettoları görmüş geçirmiş bir zencinin zenci milliyetçisi ve protest bir anlayışınnın yeri geldiğinde storytelling şarkılarla, yeri geldiğinde amerikan popüler kültürüne göndermelerle, akıllıca punchlarla ve hafif mizahi bir tavırla kaleme dökülmesi. ice cube budur aga. ve işin daha önemli kısmı, albümün geneli boyunca bu performans hiç düşmüyor, aynı seviyede kalıyor.
altyapılara bakarsak dönemin batı yakasını sallayan gangsta rap soundundan uzaklaşıldığını, the bomb squad işi ve dönemine göre ilginç yollara gidildiğini görüyoruz. yer yer günümüzde büyük yer kaplamaya başlamış switch beat olayına da başvurulduğunu görüyoruz. tüm bunlar albümün sürükleyiciliğine de katkı sağlıyor tabii ki. sampleların gösterildiği şöyle ilginç bir video da var, şöyle bırakayım.
albüme bir nevi konsept bir albüm olarak bakılabileceğini, bu anlamda batı yakasında öncü olduğunu, kadın mc yo-yo ile düet olan its a mans world'ün ice cube'un albüm genelinde kadınlara bakışına da ironik şekilde ters olarak yarı mizahi olmasına rağmen rapteki ilk feminizm örneklerinden sayılabileceğini, albümün o dönemde zencilerin içindeki ruhu ateşleyen albümlerden olup sonraki işleriyle de ice cube'un zencileri birleştirici-milliyetçi tavrının etkili olup sözlükte la 92 başlığında da bahsedilen los angeles olaylarının ateşlendiğini de diyip bahsi kapatalım. bir efsanenin diskografisinin başlangıcı.
