Dalgın, uzun yollara devam, ıstakoz, meftun, bugünün elleri boştu ya yarın, yaptığın hatalar kadar Büyük olmadın gibi taş gibi şarkıları ihtiva eden iyi albüm.

taşlama, ister istemez gibi birkaç tane çürük elma var.

tuhaf bir havası var bu albümün, ne o eski pesimist ne de şimdiki daha net/duru Sago'yu göremiyorum dinlerken. tam geçiş dönemi eseri gibi. hem Sagopa'nın içsel yolculuğu hem de soundu yönünden.