elbette bir poetika değil. ama dinleyicinin şunu düşünmesi lazım. poetika gibi, şimdi git zombi gibi ne bileyim romantizma gibi albümler sadece teknik birikim ya da mc ve prodüktörün performansıyla alakalı bir şey değil. aksine bir atmosfer meselesi. bu atmosfer hem dinleyiciyi hem sanatçıyı etkiliyor. bugünün atmosferi dp'nin poetika gibi bir albüm yapabileceği bir atmosfer değil.

o yıllarda sefalet sonrası pmc'nin arkasındaki gazın çıkan şarkılarda etkisi çok net hissediliyor. herkes kendinden emin, herkes geleceğe yönelik hırsla bir şey yapmaya çalışıyor. şimdiyse nasıl diyeyim, cyberpunk 2077'deki tasvirle açıklayayım, bütün gün trafikte yorulup faturalarla boğuşup gelip seks yapmaya çalışıyosun gibi bir durum var. xD

bunlardan bağımsız olarak yine de bence çok başarılı bir albüm. türkçe rap'in bu sound ve temanın üzerine koyarak ilerlemesini isterdim.