30 defa dinledikten sonra daha doğru yorumlayabileceğimi düşündüm.
şarkıyı genel olarak çok beğendim. sözler yavan olsa da hissiyatı çok güzel geçirebiliyor dinleyiciye. kendi hayıflanmalarını konu alıyor. beni başka yerlere götürmeyi başardı parça. peşimde kara geceler'den bir tık daha güzel ama peşimde kara geceler'in nakaratı mükemmeldi kararsızım biraz. ikisi çok ayrı kulvarlarda şarkılar olduğundan karşılaştırmak biraz zor tabi. okuyuş ve ses tonu çok iyi olmuş. biraz değişim fark ediyoruz zaten şanışer'de artık. albümün tamamında da umarım bu 2 parça gibi iyiye giden değişimler görürüz.
iyi yanları olduğu kadar az da olsa hoşuma gitmeyen kısımlar da elbette oldu. verselerde birkaç kez tekrara düşmeler var. evet anlatımı pekiştiriyor olabilir ama aynı şeyleri duymaktan ne ara verse bitti nakarata geldik diye soruyorum kendime.
klip çok güzel. annemin yanına gidemiyorum param olmadığından dediği günlerden kendi arabasıyla yalnızlık içerisinde eninde sonunda onu koşulsuz sevecek olan annesinin yanına antalya'ya gitmesini konu alıyor ki klibin sonunda da annesini görüyoruz. klip senaryosu ve çekim açıları çok başarılı olmuş.
beate söyleyecek bir şey yok zaten. insanı asla yormayan, çok sade bir beat karşılıyor bizi. şarkının derinliğine girmemize büyük oranda katkı sağlıyor murat acar.
susamam sonrasını karşılaştıracak olursak trip&trap'in altında (bkz:
aynı sokaklarda) (bkz:
görünce dünyamın yıkıldığını), verdiği featler (bkz:
suç) (bkz:
yeniden) (bkz:
herkes konuşur) ve peşimde kara geceler'den iyi olarak gördüm. ve galiba şimdilik bu şarkıyı aralık 2019'da çıkan kara geceler'den daha çok sevmiş olabilirim. bunu uzun süreçte öğreneceğim sanırsam. birkaç günde loopta kalsın bakalım
*