Üniversite zamanlarımda çalışırken bir kaç maaşı toparlayıp dapoetten beat almıştım. Gönderdiğim demoyu da beğenmişti. Bir kaç hafta sonra tam istediğim gibi 3 tane beat elime ulaştı hevesle indirdim dinledim, dinledim, dinledim çok beğendim. Ben buna kayıt yapacam dediğim beati seçip dapoet e gönderecektim, her şey mükemmeldi, mikrofon vocali, logic mixi bekliyordu.
Aynı günün gecesinde hevesle eve gelip, komşularımın başını ağrıtmak suretiyle kayıt denemelerine başlamıştım. Daha sonra durumu çok abartmayarak kayıt denemeleri için sabahı beklemeye koyuldum. üni dersindeki yoklama için yerime imza atacak arkadaşı da ayarlamıştım işe gidene kadar gün bana aitti. Bu yaşıma kadar yaşadığım en mutlu anlardan biri, en güzel beklentiydi bu benim için. Heyecandan uyuyamayacağımı düşünsem de günün yorgunluğu daha ağır basmıştı ve kısa sürede uykuya daldım.
Sabah annemin aramasıyla uyandım, amcamın intihar ettiğini söylüyordu, babamın kafayı yemek üzere olduğundan bahsediyordu. Yataktan kalktım üstümü giyindim, mikrofonumu kutusuna, laptopu çekmeceye atıp evden çıktım. Memlekete gitmek için en yakın saate bilet kesmiştim. Hiçbir şey düşünemiyordum ve ya düşünmemeyi tercih ediyordum, sadece acı çekiyordum. Amcam çok gençti, kabullenememiştim, şok olmuştum, içim parçalanmıştı ve anılarımız sürekli kafamda canlanıyordu. Cenaze çadırı, taziye ziyaretleri derken psikolojik olarak çökmüştüm. Hocaların verdiği mazeret süresi dolmuştu, oteldeki şef her gün arayıp kafamı ütülüyordu. Özel sektör böyledir bilen bilir, ne yaşadığınız patronun umrumda değildir. Cenazeden 2 hafta sonra üni okuduğum şehire geri döndüm ama bir süre kendime gelemedim beat falan unutmuşum tabii. Bir süre sonra telefonla mailde gezerken dapoetin mailini gördüm naptın tarzında bir maildi ben de bir şeyler yazdım gönderdim. O heves kaybolmuştu kayıt falan almak aklımda yoktu yani.
Bu süreçte param bitmişti, oteldeki 8 saatin üstüne 4 saat ekleyerek ek mesaiye başladım. Günler bir farklı geçiyordu, kayıt almak bir yana şarkı dinlemeye bile tahammülüm kalmamıştı. Zor günler yaşıyordum ama zamanla toparlamaya başlamıştım. Maddi manevi kendimi biraz toparladıktan sonra her şey rutine dönmeye başladı. Nedense kayıt için halen hevesim yok, mikrofonum halen kutusunda duruyor. Üni de bitti bu arada kpss sonuçlarım da pek iç açıcı değil. Beat mi? Benim için farklı bir anlamı var arada açıp dinliyorum zor günlerimi hatırlatıyor ve bir yandan dapoet e olan saygım artıyor.
Aynı günün gecesinde hevesle eve gelip, komşularımın başını ağrıtmak suretiyle kayıt denemelerine başlamıştım. Daha sonra durumu çok abartmayarak kayıt denemeleri için sabahı beklemeye koyuldum. üni dersindeki yoklama için yerime imza atacak arkadaşı da ayarlamıştım işe gidene kadar gün bana aitti. Bu yaşıma kadar yaşadığım en mutlu anlardan biri, en güzel beklentiydi bu benim için. Heyecandan uyuyamayacağımı düşünsem de günün yorgunluğu daha ağır basmıştı ve kısa sürede uykuya daldım.
Sabah annemin aramasıyla uyandım, amcamın intihar ettiğini söylüyordu, babamın kafayı yemek üzere olduğundan bahsediyordu. Yataktan kalktım üstümü giyindim, mikrofonumu kutusuna, laptopu çekmeceye atıp evden çıktım. Memlekete gitmek için en yakın saate bilet kesmiştim. Hiçbir şey düşünemiyordum ve ya düşünmemeyi tercih ediyordum, sadece acı çekiyordum. Amcam çok gençti, kabullenememiştim, şok olmuştum, içim parçalanmıştı ve anılarımız sürekli kafamda canlanıyordu. Cenaze çadırı, taziye ziyaretleri derken psikolojik olarak çökmüştüm. Hocaların verdiği mazeret süresi dolmuştu, oteldeki şef her gün arayıp kafamı ütülüyordu. Özel sektör böyledir bilen bilir, ne yaşadığınız patronun umrumda değildir. Cenazeden 2 hafta sonra üni okuduğum şehire geri döndüm ama bir süre kendime gelemedim beat falan unutmuşum tabii. Bir süre sonra telefonla mailde gezerken dapoetin mailini gördüm naptın tarzında bir maildi ben de bir şeyler yazdım gönderdim. O heves kaybolmuştu kayıt falan almak aklımda yoktu yani.
Bu süreçte param bitmişti, oteldeki 8 saatin üstüne 4 saat ekleyerek ek mesaiye başladım. Günler bir farklı geçiyordu, kayıt almak bir yana şarkı dinlemeye bile tahammülüm kalmamıştı. Zor günler yaşıyordum ama zamanla toparlamaya başlamıştım. Maddi manevi kendimi biraz toparladıktan sonra her şey rutine dönmeye başladı. Nedense kayıt için halen hevesim yok, mikrofonum halen kutusunda duruyor. Üni de bitti bu arada kpss sonuçlarım da pek iç açıcı değil. Beat mi? Benim için farklı bir anlamı var arada açıp dinliyorum zor günlerimi hatırlatıyor ve bir yandan dapoet e olan saygım artıyor.
