Şarkıdan feyiz alarak ben de kafiyeli yazayım dedim (Kafiye gereği abartılı kısımlar var):
Bu şarkıyı bile beğenecek şimdi bir sürü keriz
Öyle kötü ki “s*çık” desek kızmaz Teo' Karadeniz
Şarkıyı dinleyince sene oldu sanki 2008
Z kuşağına değil, Y kuşağına şarkı yap Norm reyiz.
Nerede “Çıktık Yine Yollara”, “Depresyon Oteli”
Nerede “Mekânın Sahibi”, “Konu Kilit” ve “Deli”
Böylesi dinleniyor diye çıtayı aşağı mı çekmeli?
Sözlerin hep klişe ve de çok basit kafiyeli
Konu kilit falan değil, kendin çalıp da oynama
Rap'in zirvesinde seni görenlerin de gidik kafa
Göndermelerin ergence ve nakarat bir facia
Böylesi dandik bir parça yapma bence bir daha
Yeteri kadar gömdük, biraz da görelim artısını
90'lara çaktığın selam harbi duygulandırdı
Mizansen idare eder, eleştirilerin de haklı
Yine de 10 üzerinden anca 4,5 eder bu şarkı
***
Şimdi normal formata dönelim ve derin olmayan şarkıda derinlik arayalım. :-) Bir bakıma Norm geçen şarkıda yaptığı tiye alma muhabbetini devam ettirmiş diyebiliriz; geçen şarkıda trap tarzın ne kadar kötü olduğunu göstermek için trap yapmıştı; bu sefer de devrin “b*ktan”lığına dikkat çekmek için “b*ktan” bir şarkı yapmış. :-) (Nağmeli okuduğu kısımda “Bize de bu çağ kalmış, hep b*ktan” dedikten sonra nakaratın girişine bu açıdan bakınız.) “Ben bir şarkı yaptığımda anca beton taşırsın” demesi de bu parçayı tam manasıyla bir şarkı olarak görmemesiyle ilişkilendirilebilir (Joker'in “Parola” için “Diss değil eleştiri”, “Black Jack” için “Bu işin şakasıydı, gerçek şarkı sonra gelecek” demesi gibi.).
Şarkı boyunca bir anlamda Ender'in içindeki “zibidi”yi, 90'lardan kalma çocuğu konuşturduğunu görebiliriz. Çocuk aklıyla bile bazı işlerin ters gittiğini, büyüklerin çok saçma işler yaptığını görebilen çocuğun büyümüş hâli var belki de şarkıda ve klipte; zaten sonda da çocuk kıyafeti giymiş büyükleri görebiliyoruz. “Hey Corç versene borç” benzeri “Hey Mike, atsana bir like” sözü olsun, Tarkan'dan bahsetmesi olsun, 90'lı yıllarda televizyonlarda dönen şarkılar misali nağmeli bir kısma yer vermesi, çocukça / ergence laf sokuşları ve basit kafiyeleri olsun, bu bakışla değerlendirilmeye müsait. “Bir manken”den bahsettiği kısımda kullandığı ifade de bugünkü aklıyla söylediği bir söz olabileceği gibi, cinsel kimliğini yeni fark etmeye başlamış birinin hayal dünyasını yansıtıyor denebilir. (“Norm zaten anca bu kadarını yapabilir, altında mana arama” diyeceklere de hak veriyorum tabii. :-) ) Sagopa “Sonumuz Yakın Mesafe”de “Yıllar sonra olanlardan ötürü yüzüne tükürürse ufakça bir bebe” diyordu; Norm da nasıl bir kültürün içine hapsedildiğimizi (90'lardan beri pop, magazin; şimdilerde de sosyal medya, tüketim çılgınlığı vs.) o zamanki çocuğun üslubuyla anlatıyor gibi. Elindeki lambayla insanları sorguluyor ve kimse çıt çıkaramıyor, kımıldayamıyor; çünkü Norm haklı. Normal hayatta böylesi yaşanmaz, bu mizansen de Norm'un çocukluğundan beri insanlara duyduğu kinle alakalı ve onun o zamanki hayal dünyasını yansıtıyor. Şarkıda 90'lara yaptığı dönüşün altında yatan sebep de bu olmalı. Şarkı tamamen Norm'un içindeki çocukla bağdaştırılabilecek yapıda değil tabii; ama istersek bu çeşit bir bağlantı kurabiliriz diye düşünüyorum. Yine de şarkıda bu türden bir alt düşünce varsa bile parça çok basit kalıyor ve 10 üzerinden 4,5 - 5'i geçebilecek bir seviyeye çıkamıyor.
Norm gerçekten pop kültürünü ve bugün dinlenen popüler rap'i tiye almak ve bunların takipçisi olan kitleye de seslenmek için bu tarz şarkılar yapıyorsa bence yanlış yapıyor. “İçinde Patlar”da “Söz güzelim sana tatlı dilber / O yana bu yana oynar ince beller / Taş gibi taş bebek hadi uçalım mı / Bu nası' bi' söz lan, bu nası' bi' şarkı?” diyerek pop'un parodisini yapmıştı, “Mekânın Sahibi”nde de trap'in parodisini yaptı. Sago'nun “S.k.t.r.n.g.d.n.” şarkısı popla ve magazin kültürüyle alay etmenin zirvesi denebilir zaten; bu muhabbeti uzatmaya pek de gerek yok diyebiliriz. Öte yandan, gidişat hâlâ aynı olduğu için eleştirilerin de aynı kalmasına bir dereceye kadar anlam verilebilir. Ayrıca Norm'u Norm yapan şeyler bunlar olduğu için belki de başka türlüsünü beklemek imkânsızı istemek oluyor. :-)
Bu şarkıyı bile beğenecek şimdi bir sürü keriz
Öyle kötü ki “s*çık” desek kızmaz Teo' Karadeniz
Şarkıyı dinleyince sene oldu sanki 2008
Z kuşağına değil, Y kuşağına şarkı yap Norm reyiz.
Nerede “Çıktık Yine Yollara”, “Depresyon Oteli”
Nerede “Mekânın Sahibi”, “Konu Kilit” ve “Deli”
Böylesi dinleniyor diye çıtayı aşağı mı çekmeli?
Sözlerin hep klişe ve de çok basit kafiyeli
Konu kilit falan değil, kendin çalıp da oynama
Rap'in zirvesinde seni görenlerin de gidik kafa
Göndermelerin ergence ve nakarat bir facia
Böylesi dandik bir parça yapma bence bir daha
Yeteri kadar gömdük, biraz da görelim artısını
90'lara çaktığın selam harbi duygulandırdı
Mizansen idare eder, eleştirilerin de haklı
Yine de 10 üzerinden anca 4,5 eder bu şarkı
***
Şimdi normal formata dönelim ve derin olmayan şarkıda derinlik arayalım. :-) Bir bakıma Norm geçen şarkıda yaptığı tiye alma muhabbetini devam ettirmiş diyebiliriz; geçen şarkıda trap tarzın ne kadar kötü olduğunu göstermek için trap yapmıştı; bu sefer de devrin “b*ktan”lığına dikkat çekmek için “b*ktan” bir şarkı yapmış. :-) (Nağmeli okuduğu kısımda “Bize de bu çağ kalmış, hep b*ktan” dedikten sonra nakaratın girişine bu açıdan bakınız.) “Ben bir şarkı yaptığımda anca beton taşırsın” demesi de bu parçayı tam manasıyla bir şarkı olarak görmemesiyle ilişkilendirilebilir (Joker'in “Parola” için “Diss değil eleştiri”, “Black Jack” için “Bu işin şakasıydı, gerçek şarkı sonra gelecek” demesi gibi.).
Şarkı boyunca bir anlamda Ender'in içindeki “zibidi”yi, 90'lardan kalma çocuğu konuşturduğunu görebiliriz. Çocuk aklıyla bile bazı işlerin ters gittiğini, büyüklerin çok saçma işler yaptığını görebilen çocuğun büyümüş hâli var belki de şarkıda ve klipte; zaten sonda da çocuk kıyafeti giymiş büyükleri görebiliyoruz. “Hey Corç versene borç” benzeri “Hey Mike, atsana bir like” sözü olsun, Tarkan'dan bahsetmesi olsun, 90'lı yıllarda televizyonlarda dönen şarkılar misali nağmeli bir kısma yer vermesi, çocukça / ergence laf sokuşları ve basit kafiyeleri olsun, bu bakışla değerlendirilmeye müsait. “Bir manken”den bahsettiği kısımda kullandığı ifade de bugünkü aklıyla söylediği bir söz olabileceği gibi, cinsel kimliğini yeni fark etmeye başlamış birinin hayal dünyasını yansıtıyor denebilir. (“Norm zaten anca bu kadarını yapabilir, altında mana arama” diyeceklere de hak veriyorum tabii. :-) ) Sagopa “Sonumuz Yakın Mesafe”de “Yıllar sonra olanlardan ötürü yüzüne tükürürse ufakça bir bebe” diyordu; Norm da nasıl bir kültürün içine hapsedildiğimizi (90'lardan beri pop, magazin; şimdilerde de sosyal medya, tüketim çılgınlığı vs.) o zamanki çocuğun üslubuyla anlatıyor gibi. Elindeki lambayla insanları sorguluyor ve kimse çıt çıkaramıyor, kımıldayamıyor; çünkü Norm haklı. Normal hayatta böylesi yaşanmaz, bu mizansen de Norm'un çocukluğundan beri insanlara duyduğu kinle alakalı ve onun o zamanki hayal dünyasını yansıtıyor. Şarkıda 90'lara yaptığı dönüşün altında yatan sebep de bu olmalı. Şarkı tamamen Norm'un içindeki çocukla bağdaştırılabilecek yapıda değil tabii; ama istersek bu çeşit bir bağlantı kurabiliriz diye düşünüyorum. Yine de şarkıda bu türden bir alt düşünce varsa bile parça çok basit kalıyor ve 10 üzerinden 4,5 - 5'i geçebilecek bir seviyeye çıkamıyor.
Norm gerçekten pop kültürünü ve bugün dinlenen popüler rap'i tiye almak ve bunların takipçisi olan kitleye de seslenmek için bu tarz şarkılar yapıyorsa bence yanlış yapıyor. “İçinde Patlar”da “Söz güzelim sana tatlı dilber / O yana bu yana oynar ince beller / Taş gibi taş bebek hadi uçalım mı / Bu nası' bi' söz lan, bu nası' bi' şarkı?” diyerek pop'un parodisini yapmıştı, “Mekânın Sahibi”nde de trap'in parodisini yaptı. Sago'nun “S.k.t.r.n.g.d.n.” şarkısı popla ve magazin kültürüyle alay etmenin zirvesi denebilir zaten; bu muhabbeti uzatmaya pek de gerek yok diyebiliriz. Öte yandan, gidişat hâlâ aynı olduğu için eleştirilerin de aynı kalmasına bir dereceye kadar anlam verilebilir. Ayrıca Norm'u Norm yapan şeyler bunlar olduğu için belki de başka türlüsünü beklemek imkânsızı istemek oluyor. :-)
