ceza ve sago'nun bir sonraki jenerasyona göre underground kalamadığını düşünüyorum, bu kültüre ilk gönül verdikleri yıllarda düğün salonu konseri dediğimiz tarzda bir event için bile toplanacak insan kalabalığı en azından rap müzik için yoktu, dönemi yaşayan isimlerin breakdance adına durumun böyle olmadığını fakat partilerde dansçı kesimle lirisistlerin zaman zaman sürtüşmeye girdiği ve rapçilerin fazla sahne alamadığına dair anekdotları var. bu insanlar daha ilk albümlerini hammer müzik gibi butik de olsa hatrı sayılır bir şirketten vererek ülke gündemine giremese dahi müzik piyasasında hatrı sayılır yazar - editör insanlarla (şafak ongan, barış akpolat v.b.) iyi bağlantılar kurup aynı anda albümlerinin viral olmasıyla çevrelerindekileri kalabalığı tırnaklarıyla kazıyarak elde ettiler. sonrasında ise zamanla ceza adına çıkan şarkıları versiyonlaştırmak, konserlerde canlı çaldırmak gibi pazarlama hamleleri devreye girdi, sago tarafı ise biliyoruz ki son 5 yıla dek yaşanan sürtüşmeler, davranışsal gelgitleri -bunları müziğine yansıtması ve garip demeçleri sebebiyle ya sev ya nefret et olandı. yani ceza elindekilere daha fazla güvenip hiti düşmeye yüz tutunca malzemeyi bir şekilde ısıtıp gündemde kalmış, sago ise çıkışından itibaren yaklaşık 5 yıllık periyotların her birinde farklı bir kesime hitap ederek yerini korumayı başarmıştır. ikilinin hala bir arada çalıştığı veya daha iyi kariyer yönettiği alternatif evrenlerde şu anki durumdan daha da başarılı olup rap piyasasındaki diğer paydaşlarla beraber sektörü daha iyi doldurup bugünkü yerini 10 yıl önce edindirebilirlerdi, en azından bundan 10 yıl önce babalar gibi rap yapıp bir şekilde küstürülmüş iyi lirisistlerin nitelikleri artardı ve onları kaybetmemiş olurduk. örneğin birinci entrydeki no.1 ve patron albümlerinin kaçı bugün zevkle dinlenebilir, sadece soru no offense, evet kitle artışında etkili oldular fakat bu hiçbir zaman sağlıklı değil hep düşe kalka oldu (arizona kertenkelelerini gördü bu gözler). bunun sebebi de önceki gelenlerin hatrı sayılır noktalara geldikten sonra kendilerini yalnızlaştırmaları oldu. sago türlü türlü müzikal şovlar yaptı, ceza daha hala feyz al diyor, tecrübelerinin uzaktan uzağa yayılmadığının yeni anlamış olacaklar ki sago yıllar sonra ilk kez patron'a kapısını açtı ceza ise anıl piyancı'yla dahi çalışacak duruma geldi. fakat olumlu - iyi olduklarını düşündüğümüz dönemleri underground piyasadan uzaklaşarak yozlaşmasına sebep oldular gibi, boşlukta geçen o yıllar hhl v.b. tekeller yerine bu hatrı sayılır insanların mentörlüğüyle ilerlese bugün goal ya da şöhretin basamakları gibi şarkıları yine duyardık ama belki birkaç anlamlı cümle içeriyor olurdu. yıllar boyunca kattıkları yadsınamaz fakat üstte bahsettiğim konulardan dolayı bırakın ceza'yı, nefret - kuvvetmira topluluğunda bulunmuş hiçbir kişiye g.o.a.t. sıfatını konduramıyorum.