kamufle'nin bu müziği ve kültürü ne kadar sevdiğinden "geldiğim yer" belgeseli ve kendisine ait "kamufle biit yaptı" serisi sayesinde hiçbir şüphe duymuyorum.

bazı insanlar için "düet rapçisi" sayılabilir ama verdiği düetleri başarılı buluyorum genelde, 2019 yılında 90 bpm ve aga b'yle yaptığı düetler gayet iyiydi, keza batı yakası'nda kötü bir gün şarkısında dinleyin mesela.

solo işlerinin daha düşük profilli olduğu doğru. hayale daldım 2015 yılında çıktığında ne kadar ilgi çekti tartışılır, özellikle dinleyici kitlesinin dar olduğu bir dönemde, üstüne üstlük aynı yıl mode xl ve 90 bpm hayvan gibi albümler çıkardığında birçok kişi es geçmişti kamufle'nin ilk profesyonel eserini, halbuki içinde hayale daldım, imdat, bi yolunu bul ve halim yok gibi güzel şarkılar da barındırıyordu. albüm o zaman değil de örneğin geçen sene çıksaydı daha çok dinlenirdi.

işte tam bu noktada, rap müzik türkiye'nin en popüler müzik türüyken, kamufle hayatının geçtiği otobüs rotasının adını verdiği albümle yükseliş yapma fırsatı yakalamışken, bu albümü parçalar halinde yayınlama olayıyla bütün ruh öldürülüyor. bu durumu hayki'nin ol albümünde, kayra'nın bütün ayazların ortasında eserlerinde de yaşadım, bunda da yaşıyorum.

basemode'daki pazarlama dehalarının farkına varması gereken bir şey var, albüm bir kompozisyondur, başı sonu olan, şarkıların uyum içinde bir araya geldiği bir çalışmadır. bunu tüketim toplumu böyle istiyor diye parçalara bölüp yayınlamak ancak sanatçılarınızın eserine saygısızlıktır. o zaman 12'ye bölün, her ay bir şarkı yayınlayın, hep gündemde kalmış olursunuz.

bu düşüncelerle dinlediğim için bağ kuramadım, üstelik merakla beklediğim bir albümdü. üzücü.

fugithora güzel şarkı.