toplumsal olarak incelenmesi gereken durumdur. türk halkı olarak aramızdan ayrılanlara bu kişiler bilhassa da gençler ise fazla değer veriliyor. hele ki bu kişi bir işle uğraşıyorsa ve geleceği parlak gözüküyorsa durum daha da belirgin oluyor, bunun için yurtdışında oynayan futbolcuların ekşi başlıklarındaki "yürüyedur çocuk" temalı entry'ler referans olabilir. işin romantik kenarını bir kenara bırakanlar albümü putlaştırılmış görürken, diğerleri ise yetenekli bir gencin bıraktığı izleri olarak görüyor ve bu çerçeve içinde albümü değerlendiriyor. bana kalırsa ikisinde de bir sorun yok, merhumun arkasından konuşmak gibi gelenek, göreneklerimizde önemli yer tutan hatta deyimleşmiş bu kalıbı, anonim kimlikler arkasına saklanarak gerçekleştirmediğimiz sürece beğenmemek de beğenmek kadar hakkımız. kendi düşüncelerime gelince, albümü 2-3 kere çevirdim, hoşuma giden işler oldu, hoşuma gitmeyen de. ki bu durum mob albümleri başta olmak üzere günümüz rap albümlerinde rutin bir hal aldığından çok da üstünde durmadım. sonuç olarak, türk halkı olarak genlerimizde olan taraftarlığı -burada bir şey için ölmek ya da sövmek anlamında kullanılıyor- bir kenara bırakarak müzik dinleyebilmemizi temenni ediyorum.