bünyemde enteresan etkiler yaratmış sansar salvo & kaan boşnak düeti.

uzanıyorum yatağıma, takıyorum kulaklıkları, beynim sansar'a karşı ön yargılı, kulaklar "önce bir dinleyelim abi" diyor, basıyorum play'e. klip şahane, sözler akıyor, nakarat harika bir ambiyansla girmiş, kulaklar zevkten dört köşe, beynim adeta bayram ediyor. tam ruhen orgazma ulaşacağımız sırada kulaklarımın suratı asılıyor, beynim o ara lay lay lom. kulaklarım beynime milisaniyelik bir zamanda "abi kötü bir şey oldu" sinyali gönderiyor, beynimin sikinde değil. çekiç, örs ve üzengi yan yana dizilmiş; elleri önünde birleştirip utançla halıya bakıyor. kulaklar tekrar sinyal gönderiyor "abi ciddi bir mesele" diye, beynim "ulan sansar taşşaklı parça yapmış, koyayım meselesine" deyip tersliyor. tam o sırada kaan boşnak'ın "ama bak şimdi sansiye nakarat söyledim eyy" kısmı gidiyor beynime, kafatasımda cenaze evi sessizliği... beynim şok, beynim muharrem ince'den beri böyle hayal kırıklığı yaşamamış, yıkılıyor olduğu yere. kulaklarım kolonya falan getirip beyin loblarıma çarpıyor, koklea vicdan azabı çekiyor.

ulan yazık değil mi şu güzelim parçaya? söz dağarcığın mı tükendi kaan? sen nasıl müsaade ettin ekin? profesyonel değil misiniz siz? o dizenin tüm parçayı piç edeceği aklınıza gelmedi mi?

sikeyim deneyselliğinizi...