Sanırım asıl sorun "gerçek dışı"lık değil de o gerçek dışılığın dinleyici ve rapçi arasındaki samimiyeti aşması.

Rapçi ve dinleyicinin diğer müzik türü kitlelerine kıyasla birbirlerine yakın olması sugötürmez bi gerçek sanırım. Şöyle ki şarkısını dinlediğin adamın az çok sana anlattığı kadar hayat hikayesini biliyorsun, düşüncelerini biliyorsun, söylediklerini tek tek takip ediyorsun kısaca bu rapçi senin bi arkadaşın gibi. Hatta yeri geliyor 10 dakika önce şarkısını dinlediğin adama istiklalde denk gelip muhabbet ediyorsun.

E haliyle bu kadar yakın olunan kişiden ister istemez samimiyet bekliyorsun, onun bildiğin hayatıyla ilgili bi tutarlılık bekliyorsun. Bu yüzden" asmak, kesmek, kelle uçurmak" bu kadar tepki çekiyor bence. Çünkü o adamın sözlerinden "ben böyleyim" dediğini çıkarıyorsun ve o adamın öyle olmadığını çok net biliyorsun. Kurgu olsa bile samimiyetin ötesine geçtiğinde sorunlar başlıyor.