Üniversitedeyim. Üniversite dediysem de tek caddeye sahip Çanakkale'nin Yenice ilçesi. Sıkılma katsayım inanılmaz seviyelerde. Arkadaş ortamım pert, 100 kiloya yaklaşmışım o zamanlar, hiç kimse tarafından siklenmeyen berbat bir insanım. Hayatımda alkol içmeyen ben amerikan pastası'ndaki sarışın lavuk gibiyim, tekelci ayhan abiyle kanka olmuşum, kart şifremi ezbere biliyor. Öyle dönemler, neyse. 1 sene süren bu karanlık dönemimde İstanbul'a geldiğim zamanlar laptop mikrofonuyla kayıt alıyorum. Melankolik altyapılar üzerine yazdığım vasat sözler. Kime yazdığımı bilmiyorum ama, şizofreni had safhada. Kendisini Rap dinlemeye teşvik ettiğim arkadaşım ile beraber iletişim halindeyiz sürekli. Kendisi fabrikada işçi ve benden gizli ekipman almak için para biriktiriyor. Haberim olsa parasal açıdan bi katkım olmayacağı için reddedeceğimin farkında pezevenk.
İstanbul'a gelmeme 2 hafta var ve telefonumda bi mesaj görüyorum. Behringer c1 bana bakıyor ben ona. Ardından bi mesaj daha bu sefer ses kartı. Hassiktir. Bi mesaj daha, açıyorum bu kez de mikser. Biri taşşak geçiyor sanıyorum ama mest olmuşum, inanmak istiyorum. Öğreniyorum ki arkadaşım toplamış ekipmanları, gel bir an önce diyor...
O iki hafta bana iki sene gibi geldi. Deli gibi söz yazdım. Beatler free, zaten orospu olmuş bir de ben içine ettim. Bütünlemelere kalmışım ama umrumda değil. Arog'daki Carlos gibiyim 3 kişi zor tutuyor beni. Mikrofon diye bağırıyorum kendi kendime.
İstanbul'a inince ilk yaptığım şey arkadaşımı arayıp yanına gitmek oldu. Önce temiz bi fırçaladım, sonra sarıldım. İşe koyulalım dedik, koyulduk. Hava soğuk, derme çatma bir çatıda kayıt alıyoruz üstümüzde kat kat kıyafetle. Isınmak için yapacağımız hiçbir şey yok. Sabah girdiğim yerden akşam çıkıyorum ve çıkmadan önce şaka değil mikrofonu öpüyorum. Manyağım, hastayım.
O tatil zamanı içerisinde kaydettiğim kayda değer 2 parça hâlâ youtube kanalımda durur, silmeyeceğim.
Bunlar;
youtu.be/Aihh2XnRc_s
youtu.be/f_Pe-yGUHVs
Daha sonra tekrar dönüyorum hayatımı sikecek olan yere ayaklarım geri gide gide. Kafamda deli planlar. İstediğim gibi olmuyor üniversite hayatı, terk etmek zorunda kalıyorum.
İlk hazırladığım albümü bahsettiğim şartlarda kaydettik. Ama güzeldi, mutluyduk. Müzik beni kötü alışkanlıklardan uzak tutan en iyi araçtı. Şu an kayıt alanım yok. İnanılmaz özlüyorum o günleri. Mix öğrenmeye çalışırken sabahlayışımı, mikrofona çorap takıp kayıt alışımı, her bi boku.
Çalışın arkadaşlar. Bu işi yapabilmek için çok çalışın. Çevreniz olmayabilir, berbat yazıyor, beat yapamıyor olabilirsiniz. Hatta adam akıllı kondenser mikrofona sahip olmayabilirsiniz ama çalışın, çabalayın. Doğru kaynaklara ulaşın, belgeselleri izleyin, açın bir pesimistin gözyaşları'nı ince ince, araştırarak dinleyin. Eski okula bağlı kalın. Rap'i çok sevin amınakoyim ondan başka kimimiz var?
(bkz: kimseye nutuk atmıyorum sadece kendimi anlatıyorum şu an okey)
İstanbul'a gelmeme 2 hafta var ve telefonumda bi mesaj görüyorum. Behringer c1 bana bakıyor ben ona. Ardından bi mesaj daha bu sefer ses kartı. Hassiktir. Bi mesaj daha, açıyorum bu kez de mikser. Biri taşşak geçiyor sanıyorum ama mest olmuşum, inanmak istiyorum. Öğreniyorum ki arkadaşım toplamış ekipmanları, gel bir an önce diyor...
O iki hafta bana iki sene gibi geldi. Deli gibi söz yazdım. Beatler free, zaten orospu olmuş bir de ben içine ettim. Bütünlemelere kalmışım ama umrumda değil. Arog'daki Carlos gibiyim 3 kişi zor tutuyor beni. Mikrofon diye bağırıyorum kendi kendime.
İstanbul'a inince ilk yaptığım şey arkadaşımı arayıp yanına gitmek oldu. Önce temiz bi fırçaladım, sonra sarıldım. İşe koyulalım dedik, koyulduk. Hava soğuk, derme çatma bir çatıda kayıt alıyoruz üstümüzde kat kat kıyafetle. Isınmak için yapacağımız hiçbir şey yok. Sabah girdiğim yerden akşam çıkıyorum ve çıkmadan önce şaka değil mikrofonu öpüyorum. Manyağım, hastayım.
O tatil zamanı içerisinde kaydettiğim kayda değer 2 parça hâlâ youtube kanalımda durur, silmeyeceğim.
Bunlar;
youtu.be/Aihh2XnRc_s
youtu.be/f_Pe-yGUHVs
Daha sonra tekrar dönüyorum hayatımı sikecek olan yere ayaklarım geri gide gide. Kafamda deli planlar. İstediğim gibi olmuyor üniversite hayatı, terk etmek zorunda kalıyorum.
İlk hazırladığım albümü bahsettiğim şartlarda kaydettik. Ama güzeldi, mutluyduk. Müzik beni kötü alışkanlıklardan uzak tutan en iyi araçtı. Şu an kayıt alanım yok. İnanılmaz özlüyorum o günleri. Mix öğrenmeye çalışırken sabahlayışımı, mikrofona çorap takıp kayıt alışımı, her bi boku.
Çalışın arkadaşlar. Bu işi yapabilmek için çok çalışın. Çevreniz olmayabilir, berbat yazıyor, beat yapamıyor olabilirsiniz. Hatta adam akıllı kondenser mikrofona sahip olmayabilirsiniz ama çalışın, çabalayın. Doğru kaynaklara ulaşın, belgeselleri izleyin, açın bir pesimistin gözyaşları'nı ince ince, araştırarak dinleyin. Eski okula bağlı kalın. Rap'i çok sevin amınakoyim ondan başka kimimiz var?
(bkz: kimseye nutuk atmıyorum sadece kendimi anlatıyorum şu an okey)
