yukarıda verdiğim örnek rap içindeki genel bakışı göstermek için verildi hem global hem yerel olarak paralel bir anlayış bu.
güncel olarak son aylarda gündeme gelen ünlü yönetmen
harvey weinstein'e yönelik cinsel saldırı suçlamaları
angelina jolie'nin itiraflarıyla başladı. sonrasında 93 isimli bir liste daha açıklandı. korku ve çekince nedeniyle ismini vermek istemeyen birçok kadın da olduğu belirtildi.
www.ntv.com.tr/galeri/yasam/asia-argento-harvey-weinstein-hakkindaki-93-taciz-suclamasinin-listesini-cikardi,D9KEGew9XECKt8e0JEpdWg
aynı şekilde yine son aylarda gündeme gelen Avrupa Parlamentosu'nda, kadın çalışanların erkek parlamenterler tarafından taciz edilmesi ve çalışanların işlerini kaybetmekten korktukları için konuyu yargıya taşıyamadıklarını öğrendik.
gazetemanifesto.com/2017/10/25/avrupa-parlamentosunda-calisan-kadinlar-erkek-parlamenterler-tarafindan-taciz-ediliyormus/
en göz önünde olan insanlar ve en göz önünde olan mekanlar kadınlara karşı suç işlemekten adeta çekinmezken, rap ortamında, konserlerde, stüdyolarda hatta sözlükte bile kadınların rahat hissedememesi gayet anlaşılır bir durum.
bu durumda suçlu erkekler olsa da sorumluluk erkeklere düşmüyor çünkü şiddete maruz kalanlar onlar değil, çok büyük bir kısmının umurunda değil bu durum o yüzden kadınlar sert çıkmalı. çünkü eğer kabullenirlerse yukarıdaki kadın çalışanlar gibi katlanmak zorunda kalırlar ya da belki daha kötüsü sırf korktukları için hayalini kurdukları müziği icra etmekten mahrum kalabilirler. korku insanın gücünü örten bir maske gerektiğinde çıkarmak gerek ki gerçek yüzlerimiz gözüksün.
edit:
u n i t y