'artık devir değişti buna alışın' kafasını anlamıyorum. niye alışalım la herkesin kendini yakın bulduğu bir zevki vardır. bu jazzda da böyledir rapte de hatta popta bile öyledir. ezhel'in eski şarkılarını daha çok seviyordum çünkü zevkime hitap ediyordu. bu düşünce tarzı bana la la land filmindeki keith karakterini hatırlattı.
filmde esas adamımız ise sebastian bey oldschool -kendi deyimiyle jazzın eski zamanlarındaki ateşini- tekrar yakmak istiyordu. popüler kültüre hitap eden ve yozlaşmış olan kültürü kabul etmek istemiyordu. keith de bunu ikna etmek için demişti ki;

"cazı kurtarmak istediğini söylüyorsun. kimsenin dinlemediği bir şeyi nasıl kurtaracaksın? senin gibi insanlar yüzünden caz ölüyor. the lighthouse'daki 90 yaşındaki insanlar için çalıyorsun. çocuklar, genç insanlar nerede? kenny clarke ve thelonious monk'a kafayı takmış durumdasın. bu adamlar devrimciydi. bu kadar gelenekçiysen nasıl devrimci olacaksın? geçmişe tutunuyorsun fakat caz geleceği anlatır."

--spoiler--
esas adam başta popüler kültüre meyletse de sonunda yoluna geri döndü.
--spoiler--