Soğuk Ankara gecelerinde balkonda sigara içmeyi çağrıştıran güzel insan. Hani bi yandan üşürsün içeri girmek istersin, bi yandan sigara da bitmiştir, balkonda durmaya sebep yoktur, ama giremezsin; çünkü henüz radansa susmamıştır. Siyah poşetler ile dik Yokuşlar'ın henüz ciğerinden alıp götüreceği kısımlar vardır. 6 senedir balkonda duran o kirli taburede kıçın titrer, sen ağzından sürünmeye devam eden buhar/duman karışımının arkasından boş boş bi yerlere bakarken beat nihayet biter. Kendine gelir doğrulursun. Tam o sırada "lan yeni parça başlayacak" der telefona atlar müzik çaları sanki hayat memat meselesiymiş gibi kapatırsın. Çünkü bilirsin, yeni parçaya girse o bitene kadar yine balkondasın. Parça ortasında bi sigara daha, başlar sonra sonsuz bir döngü... aman diyim hocam!