yazı yazmak çok zor bir şey. yani oturup ali ata baktı kıvamındaki şunu siktim buna soktum şeklindeki yazmaktan bahsetmiyorum tabii ki. dünyada sosyallik içeren onlarca aktivite olmasına rağmen bir adam yazı yazıyorsa vardır bir bildiği. yalnızlığı biliyordur, açlığının, sefaletinin farkındadır, aptallığın, adaletsizliğin farkındadır. hayat şartlarında bir bokluk olmayan kimse eline kalem kağıdı alıp da yazmaya uğraşmaz.
peki nedir bu eskiler farklıydı muhabbeti... mesela eski sansar var en meşhuru. hani sansar dedi ya bir zamanlar ''oturup da yazan herkes yürekten sakattır.''
eyvallah biz de kabul ettik bunu. peki insanı yazı yazmaya teşvik eden temel şeyler ortadan kalktığında n'olur? acı gibi. parasızlık gibi. para bir motivasyondur. sanata da bulaşmış illet bir motivasyon. ama asla insanın sikik ruh halinin yerini dolduramaz. sadece para motivasyonuyla iç titreten şarkılar yazılamaz. tarihe geçilemez, efsane olunamaz. insan beyninin yaşantısından etkilenmemesi imkansız bir şey. durağan bir şey değil çünkü. en basitinden yaşadığı evin penceresi boklu dereye bakan biri bağ bahçe manzarasına alıştığında değişecektir. ama bağ bahçeyi yılda 3 kez gören biriyle bir değildir işte zihni. tamamen alegorik bir anlatım bu. kimsenin şahsına da yazmadım, somut bir örnek verdim sadece.
tupac çok erken öldü, efsane oldu ve öldü. uzun yaşasa da yine efsane derdik ona. ama hayat ne kadar uzarsa o kadar eleştirilecek mevzu birikir. insanlar hata yapmak zorunda arkadaşlar. yapıyoz yani.
hayattan, onun şartlarından kaçmak için yapılan şarkıların yerini zorlama, yetiştirilme kaygısıyla yazılan şarkılar alınca tabi kaçar işin tadı. bence bunu yapan insan bile soğur işinden. ama ne olsun bu adamlar gelişmesin, para kazanmasın, sektör zayıf kalsın mı diyoruz? tabii ki hayır. zaten biz dinleyiciyiz oğlum, sözümüzün tesiri olmaz ki sadece kimi dinleyeceğimize karar verebiliriz. bazı adamlar var ki hala idealizmine inanıyor. mübarek howard roark gibi, daha ılıman hali. onlar hep kendi yolunda işte.
yani değişmemek, hem de dinamik bir dünyada değişmemek imkansız. rapçilerin eski hallerini beklemek fiyasko. o adam bir daha öyle yazmayacak, o ruha sahip olmayacak.
peki nedir bu eskiler farklıydı muhabbeti... mesela eski sansar var en meşhuru. hani sansar dedi ya bir zamanlar ''oturup da yazan herkes yürekten sakattır.''
eyvallah biz de kabul ettik bunu. peki insanı yazı yazmaya teşvik eden temel şeyler ortadan kalktığında n'olur? acı gibi. parasızlık gibi. para bir motivasyondur. sanata da bulaşmış illet bir motivasyon. ama asla insanın sikik ruh halinin yerini dolduramaz. sadece para motivasyonuyla iç titreten şarkılar yazılamaz. tarihe geçilemez, efsane olunamaz. insan beyninin yaşantısından etkilenmemesi imkansız bir şey. durağan bir şey değil çünkü. en basitinden yaşadığı evin penceresi boklu dereye bakan biri bağ bahçe manzarasına alıştığında değişecektir. ama bağ bahçeyi yılda 3 kez gören biriyle bir değildir işte zihni. tamamen alegorik bir anlatım bu. kimsenin şahsına da yazmadım, somut bir örnek verdim sadece.
tupac çok erken öldü, efsane oldu ve öldü. uzun yaşasa da yine efsane derdik ona. ama hayat ne kadar uzarsa o kadar eleştirilecek mevzu birikir. insanlar hata yapmak zorunda arkadaşlar. yapıyoz yani.
hayattan, onun şartlarından kaçmak için yapılan şarkıların yerini zorlama, yetiştirilme kaygısıyla yazılan şarkılar alınca tabi kaçar işin tadı. bence bunu yapan insan bile soğur işinden. ama ne olsun bu adamlar gelişmesin, para kazanmasın, sektör zayıf kalsın mı diyoruz? tabii ki hayır. zaten biz dinleyiciyiz oğlum, sözümüzün tesiri olmaz ki sadece kimi dinleyeceğimize karar verebiliriz. bazı adamlar var ki hala idealizmine inanıyor. mübarek howard roark gibi, daha ılıman hali. onlar hep kendi yolunda işte.
yani değişmemek, hem de dinamik bir dünyada değişmemek imkansız. rapçilerin eski hallerini beklemek fiyasko. o adam bir daha öyle yazmayacak, o ruha sahip olmayacak.
