liseye geçtiğiniz an çocukluğunuzdaki şişirilmiş notların, ilk öğretmenlerinizin size geçtiği kıyakların yerini bir anda despot hocalar, üniversite telaşı, gelecek kaygısı alır. ilk lise yılınızın sonunda sınıfta kalma diye bir şeyin gerçekten var olduğunu görürsünüz. daha ilk basamakta hevesiniz kırılır, iş hayatında göstermeniz gereken özeni ilk lise yılınızda beklerler. sorular ezbere dayalı, verilen bilgiler yüksek ihtimalle gerçek hayatta karşılıksızdır.
iş, işyerinde öğreniliyor. iş yerine girdiğiniz anda sıfırdan başlıyorsunuz. istediğiniz kadar okuduğunuz alanda en iyi öğrenci olun. iş yerinde sıfırdan başlarsınız.
lise sonlara doğru gelecek kaygısı artar, düz liseyseniz harıl harıl sınava çalışırsınız. ne istediğinizden emin olmaya çalışır, geleceğinizi şekillendirecek kararınızı aceleye getirirsiniz. meslek lisesindeyseniz küçükken kurduğunuz meslek hayalinden istemeye istemeye de olsa kopar, sınava pek çalışmayıp, 2 yıllık bir okula gidersiniz.
üniversite dönemi bir gencin en verimli, en öğrenmeye açık, en meraklı olduğu dönemdir. bu dönemi de üniversite hayatının anlatılanla pek alakası olmadığını anlayıp, lise dönemindeki kıskaca geri dönerek harcarsınız.
askerliği tamamlarsınız, iş bulursunuz. tam nefes alacağınızı düşündüğünüz esnada " evlilik " meselesi ortaya atılır. siz istemeseniz de aileniz dolambaçlı yollardan bu konuyu gündeme getirir.
türkiyede yaşayan bir gencin, özellikle bir erkeğin hayatı bu çemberin içinde döner. evlendikten sonra da " gençlik " kelimesinden sıyrılırsınız büyük ihtimalle.
ben şahsen 4 yıldır çalışan birisi olarak evlenmediğim halde yeterince gençlik anısı biriktiremediğimi düşünüyorum. şu an benimle yaşıt olan bir alman genci muhtemelen üniversiteye başlamadan önce bir sene zaman ayırıp dünyayı gezdi, ülkesinin kendine sunduğu imkanlardan bolca faydalandı, 2 hafta boyunca anlatabileceği anılar biriktirdi.
ben en son 3 yıl önce tatile çıkmış birisi olarak şu an kredi çekip bir tatil yapmayı düşünüyorum.
ancak o kadar fazla problem var ki.
birincisi, paranın değeri yok.
ikincisi, ülkede hiç bir şeyin garantisi yok, yarın ne durumda olacağın belli değil. bir kredi alırken bin kere düşünür insan.
her şeyden önce, bana bu krediyi almayı düşündüren devlet büyükleri utanmalı.
ben deli gibi çalışıp kira vs. problemim olmadan kazandığım paradan biriktirip sikindirik bir tatil için üç beş bir şey arttıramıyorsam, benimle aynı maaşı alıp kirada oturan genç bir aile babasının neler çekebileceğini düşünebiliyor musunuz ?
kendimi bildim bileli ülkem gelişmekte olan ülkeler statüsünde. belki şu anda az gelişmiş olarak dahi görülüyor olabiliriz. gençliğine yatırım yapmayan ülkeler hiç bir zaman övgü duyamaz.
türkiye için bağımsızlık savaşı verenler de gençlerdi. anayurdu demir ağlarla örenler gençti.
nobelli yazarımız orhan pamuk cevdet bey ve oğullarını yazarken gençti.
artık ödül alması sürpriz olmayan nuri bilge ceylan cannes'tan ilk övgüsünü aldığında gençti.
tarkan öpücük dağıtarak dünyayı kasıp kavururken gencecik bir adamdı.
galatasaray uefa kupasını aldığında kadrosunda türk gençleri vardı, dünya üçüncülüğümüzde genç bir takımdık.
gençliğin öneminin yeterince kavranamadığı bir ülkede yaşıyoruz. ve hala gençlikten büyük sorumluluk almalarını bekliyor birileri. aile yapılarımız, siyasi görüşlerimiz ne kadar farklı olursa olsun bir noktada birleşiyoruz : gençliğimizi yaşayamıyoruz.
çünkü bu ülkede yaşayacağınız olası bir " para kazanamama " dönemini kıyamet olarak görüyoruz. başka birisinin maaşlı çalışan olarak değil, deli gibi çalışarak kurduğu bir şirkete maaşlı çalışan olarak girip, onun hayali altında çalışmayı hayatı garanti altına almak olarak görüyoruz.
benim buradaki genç arkadaşlara tek tavsiyem, kendilerine zaman ayırmaları. ilerleyen süreçlerde zaten zamanınız olmayacak. gençliğinizi doyasıya yaşayın kardeşim. olabildiğince hobilerinize, tutkularınıza sarılın. okulunuza esir olmayın.
" boş hayallerin peşinde koşma " diyenlere aldırmayın. onlar boş hayaller dahi kuramayacak kadar körelmiş, dünyaya yetişkin olarak geldiklerini sanan zavallılar. boş hayallerin peşinde koşun, keyif alın. çünkü bir akşam tek kaldığınızda paslanmış hayal gücünüzle kala kalıyorsunuz.
kötüdür. Hele ki baban falan zengin değilse daha kötüdür. Yüksek makamlarda bi akraban yoksa iş bulman da zordur. (çok iyi ünilerden mezun olanlar hariç) Hayatının en verimli en yaratıcı geçecek yollarını siktiri boktan bir sistemde sınava hazırlanarak geçirirsin ve o seni her yönden köreltir. Altında araban yoksa cüzdanında şişkin bi şekilde değilse kızlar zaten suratına bakmaz ha bide takipçin azsa onu unuttum. Gündemi takip ediyim dersin şehit haberleri,hayvana tecavüz,kadınlara şiddet vs. haberleri gördükçe için acır. Ülkedeki ekonomiye siyasete girmiyorum bile ve soluğu başka ülkelere nasıl giderim nasıl kalıcı olurum araştırmalarında alırsın...
aklıma gelmeyen çok şey var ama yazarken bunaldım amk.
baştan savma bir eğitim sistemiyle boğuşarak kendine bir şeyler katma çabasında harcanılan ve başarısızlık ihtimali yüksek olan bir dönem. tabi günümüze göre böyle bu durum.
bol'da yer alan içeriğin doğru veya güncel olduğu hiçbir şekilde iddia veya garanti edilmemektedir. burada okuduklarınız sizi dehşete düşürürse türkçe rap ansiklopedisine de göz atmayı deneyebilirsiniz. hukuka aykırı olabileceğini düşündüğünüz içerikler titizlikle incelenip gereği düşünülmektedir. sözlüğü reklamsız görüntülemek isterseniz üye girişi yapabilirsiniz. soğuk içiniz.
