derin çıkarımlar yapacak kadar çok canlı performans izlemedim aslında ama bir şeyler karalayacağım.
daha önce önce bir entrymde bahsetmiştim. sahneler çok özensiz. yirmi kişi artı rapçimizin olduğu sahne düzeni bir kere ciddiyetsizliği simgeliyor bana. ki bu da canlı performans izlememe sebebim.
ışıklandırma da kötü. her şey dımdızlak ortada. bari arka tarafı hafif kapatın. arkada oturmuş soda içen göbekli mekan sahibini görmeyelim bari.
back vokal olayı var. pek bilgim olmadığı için bu konu hakkında çok konuşmak istemiyorum fakat rapçi kişi şarkısını söylerken her cümlenin sonunu tamamlayan iki tane adam back vokal oluyorsa eğer ben bunu da itici buluyorum. belki nefesinizi ayarlayamıyorsunuz. bilgim yok daha fazla konuşmuyorum.
bir diğer etken organizasyonlar.
rap organizasyonlarına 10 15 rapçi çağırılıyor. sınırlı sayıda dinleyici oluyor. herkes herkesi dinlemiyor. mesela 5000 seyirci ve 10 rapçi vs 500 seyirci 1 rapçi karşılaştırmasını ele alalım. maddiyattan koparak tabii. en keyif verici olan bariz şekilde 500 kişilik konserdir. rapçi yapabileceğinin en iyisini yapar. hiç sanmıyorum ki sadece kendisi için gelen insanlara karşı gereken performansı göstermek için çaba sarf etmesin. ama organizasyonlar böyle olduğu için doğru dürüst bir canlı performans tecrübesi edinemiyor kimse. adamı orada dinleyen 40 kişi var. geri kalan 150 kişi başka yerlere bakıyor. bu durumda gösterilmeyen çabalara ben bir şey demem. yani sahneye tek çıkan rapçileri ayırdığımızda geri kalanların doğru dürüst emek verdikleri performansları nadir oluyor. belkide hiç olmuyor.
hepsi birleşince amatörce performanslar çıkıyor ortaya. saian ından tut no 1'ine kadar herkes.
sagopa konusuna gelirsek diğerlerinden pek bir farkı yok. neden yok bilmiyorum. fakat bu adam 2 metre önümde öyle bir şikayetname okumuştu ki... ömrüm boyunca o gün hissettiğim duyguları unutmayacağım. halen kulaklarımda o sesi. ne kadar güzel okumuştu be. videosuda var ama atmam niahah.
(bkz: kahrolsun noktadan sonra boşluk bırakma kuralı)
daha önce önce bir entrymde bahsetmiştim. sahneler çok özensiz. yirmi kişi artı rapçimizin olduğu sahne düzeni bir kere ciddiyetsizliği simgeliyor bana. ki bu da canlı performans izlememe sebebim.
ışıklandırma da kötü. her şey dımdızlak ortada. bari arka tarafı hafif kapatın. arkada oturmuş soda içen göbekli mekan sahibini görmeyelim bari.
back vokal olayı var. pek bilgim olmadığı için bu konu hakkında çok konuşmak istemiyorum fakat rapçi kişi şarkısını söylerken her cümlenin sonunu tamamlayan iki tane adam back vokal oluyorsa eğer ben bunu da itici buluyorum. belki nefesinizi ayarlayamıyorsunuz. bilgim yok daha fazla konuşmuyorum.
bir diğer etken organizasyonlar.
rap organizasyonlarına 10 15 rapçi çağırılıyor. sınırlı sayıda dinleyici oluyor. herkes herkesi dinlemiyor. mesela 5000 seyirci ve 10 rapçi vs 500 seyirci 1 rapçi karşılaştırmasını ele alalım. maddiyattan koparak tabii. en keyif verici olan bariz şekilde 500 kişilik konserdir. rapçi yapabileceğinin en iyisini yapar. hiç sanmıyorum ki sadece kendisi için gelen insanlara karşı gereken performansı göstermek için çaba sarf etmesin. ama organizasyonlar böyle olduğu için doğru dürüst bir canlı performans tecrübesi edinemiyor kimse. adamı orada dinleyen 40 kişi var. geri kalan 150 kişi başka yerlere bakıyor. bu durumda gösterilmeyen çabalara ben bir şey demem. yani sahneye tek çıkan rapçileri ayırdığımızda geri kalanların doğru dürüst emek verdikleri performansları nadir oluyor. belkide hiç olmuyor.
hepsi birleşince amatörce performanslar çıkıyor ortaya. saian ından tut no 1'ine kadar herkes.
sagopa konusuna gelirsek diğerlerinden pek bir farkı yok. neden yok bilmiyorum. fakat bu adam 2 metre önümde öyle bir şikayetname okumuştu ki... ömrüm boyunca o gün hissettiğim duyguları unutmayacağım. halen kulaklarımda o sesi. ne kadar güzel okumuştu be. videosuda var ama atmam niahah.
(bkz: kahrolsun noktadan sonra boşluk bırakma kuralı)
