elveda bi' kaç kelamla ağlamaksa ağla
elveda bi' dakka bile bu lahza kalamam anla
elveda demekti belki mutlak mutluluk
içimde hep umutlulukla dizeli kaldı hep çocukluk

güzeli beklemek
umutla bezeli köşkün kapısı kapalı
tutup iteklemek bir hayli güç
ve haydi
üç sual:
neden, nasıl, niçin
beden savaştı bak
zihin yanaştı
öteki limana çok yakındık amma
gözüme kan bulaştı.

önüme dizilegeldi şık ve bense yıktım tabuyu
açığa çık bu kapalı kutuyu
kaçığa çıkan adıyla ben kapattım
kuyunun dibi gözükmez oldu,
ip kısaydı belki "de ve de"
kimse bilemek istemez
ayak basınca bıçağa
bilmek istemez
yolun sonunda
dilemek olsa
ilmek ilmek
boğaza
dizilecek
tüm emelim
eminim adımı attığımda
silkelenecek tüm hayalim
aslına dönüşün başında
hakikat önünde bak
dünde kaldı geçmişin.

yağmalı bu gece göz yaşın ağla
yakmalı geçmişe bindiğin gemiyi
yıldıza tutunmalı dileğin, aynada
yıllanan bi kelamla söyle elveda.

işitttiğim bu hoş seda bi aks-i ahenk adeta,
bu aynı talihin tahammül edemediği bi noktada,
bi elveda ve mutluluk
ne mutluluktu neden unuttuk
nasıl umuttuk anlatılamaz
niçin uyuttuk kendimizi
biz
aynı hisle beklemek
yavaş yavaş emeklemekti
ölüme önüne yem olan aslanın
asilliğiyle gittik,
inci soldu bahçemizde
kinci oldu lehçemiz ve
ikinci gün de döndüğünde
kış gelip mahalleye
en eski eskiziyle ezgi
dizgelendi ansızın
ve sezgisel bi tablo çiz
dize gelen hayaletim!
ne hale geldik kimsesiz
ve kimse sessiz izlemekten
ötesine bile bakamaz oldu
bilinen ayıbı gizlemekten.
yolcu yoluna
bulunamazken
oldu olan o sahne mesken
kimine dünya ebedi
kiminin mabediydi daimi
ve muhabettle kal
sadakat et ihanetin yüzüyle
yüzgöz olmanın da ne demek olduğunu
şimdi sen tat.

yağmalı bu gece göz yaşın ağla
yakmalı geçmişe bindiğin gemiyi
yıldıza tutunmalı dileğin, aynada
yıllanan bi kelamla söyle elveda.

elvedaname
kısaca en.
ben
ve
sen.