özellikle fanlık belirtileri olan genç kitlede var olan durum. o yaştaki hâlimi hatırlıyorum da ben de aynı şekilde acayip fandım ve sürekli kendimi ispat peşinde koşuyordum. dersleri bırakıp şarkı sözü ezberliyordum, sanki bi sikime yarıyormuş gibi. bakın en büyük cezacı benim veya en büyük sagocu benim diyordum.

şimdiki gençlerin de aynı duruma düştüğünü görüyorum. elbette rap güzel bir şey. özellikle alt yapılar ve lirikler iyiyse ortaya sanat eseri tadında şarkılar çıkıyor ama ciğeri beş para etmeyecek salak salak adamların peşinden gitmek, vakit kaybından başka bir şey değil. rapçiler, boş vaktinde mikrofon kullanma şansı yakalayan, çoğu karaktersiz ve primci sıradan insanlar.

televizyonda "siz rapi çok yanlış biliyorsunuz, rap aslında hep barışçıl" edebiyatı yaparak türkçe rapi temsil ettiğini söyleyenlerin aslında kafasına estiğini döven insanlar olduğu bir sektör türkçe rap. yani kesinlikle vakit ayrılmayacak saçma sapan bir sektör.