Biraz zaman tanıyayım dedim üç gündür saatlerce dinledim. Albüm hoşuma gitmedi.

Allame'nin parçaları birbirine çok yakın/benzer (bunu genelde Piyancı hakkında söylerler/söylerim aslında). Önceden yayınlanan "gölgeler" gibidir çoğu parça. Birazcık hoşuma gitsin diye uğraştım ama sadece iki parça beğendim: "Dayan" (Bass Remix'i beğenmedim... neresi bass'lı acep? Daha acayip bir altyapı bekle,dim) ve "Soru". Bana idari gelenler: "Yak Gemilerini" (Outro'su) ve " Oyunun Kuralı" (Def verse'ü). Sözler klasik Allame (bu ne iyi ne de kötü). Artı vermek gerekirse: Altyapıların tümü Allame tarafından yapılmış yani albümün tüm "işleri"(söz, müzik, tasarım vb.) kendisi tarafından halledilmiş (mix ve mastering hariç, onları da Kupa-A yapmış) bu nedenle teknik olarak gayet kaliteli. Nakaratlar akılda kalıyor ama istemsizce ayrıca o nakarat için genelde kullandığı ses tonu/efekti hiç sevmiyorum allame'nin.

Birkaç senedir hazırlanıyormuş bu albüm (bunu başka bir yazar üst tarafta veya bir önceki sayfada yazmıştı) bunu da göz önüne alacak olursam daha da üzgün olurdum ama almıyorum.


Dipnot: "Yakına Gel": "Yeah, boss o kadar çok yazdı ki sanki Tolstoi. Bu çocuklar çok toy" - Patron. Yiiieh boiii.
Bu son iki satırı duyduktan sonra tepem atmak üzereydi ve Patron o kadar düşmüşken daha da çok düştü gözümden (bodrumun daha da altında). Yiieh andırgrant.
Neyse bu parçaya P4 çıkmadan önce klip çekilir ve bir taşla iki kuş birden vurulur (demedi demeyin).