bundan sonraki işlerinde new school tarzından (crank/trap beat) uzaklaşması gereken mc.

benim dünyam albümünde bu konsept güzel ama sonraki çalışmalarda sırıtmaya başlar. sahtiyan lirikal açıdan güçlü bir mc, yeni nesil altyapılar bu gücü sınırlıyor. mc'ler bu tür altyapılar hızlı olduğundan yavaş söylüyor, yavaş söylenen parçalarda da kısıtlı söz oluyor ve anlatılmak istenen sıkıştırılıyor.

ben benim dünyam'ı başarılı bir deneysel çalışma olarak alıyorum, bundan sonraki albümlerde eski tarzını da görebilmek dileğiyle.