melankolik çocukların (bu da ne demekse) bu şarkıya rağbet göstermemesi ve haliyle şarkının kıyıda köşede kalmış olması, sagopa'nın aslında ne kadar mükemmel bir iş çıkardığının kanıtıdır. ankara karanfil sokak'taki dost kitabevi'nin önünde takılırken çok dinlerdik 2005'lerde, güzel günlerdi. bunun izahını acıdan haz alan güruha yapmak hayli zor, bambaşka bir alemde onlar tabii.

'sana dememiş miydim böğrüme keskin bıçaklar saplayanlar da var.' falan.