sagopa kajmer'in pesimist ep 5'inin beşinci parmağı.




beatiyle, scratchleriyle, ve ilk verse'üyle severek dinlediğim şarkı.

Bi' güne daha el salladım,giden gitti
Ve o günün şahitleri de gayba karıştı
Ben düşünmek işinin içinden çıkamadım hiç,
Bir düş kurdum bin düşündüm düştüm ben!
Ve düştüm rüküş düşlerden düşe düşe bîhal oldum ben!
Var gücümle savaşıp çatışmaktayım,
Yabancılık çekerek alışmaktayım...
İşte onlar; yaban insanlar!
İşte onlar; meyvelerime sapanla taş atanlar!
Ağızları lağım, dilleri kahverengi
Bulunamaz Sago'nun dengi
Beni anlaman için gerek biraz bilgi.
İlim ilim demek, kendini bilmek demek
Hayat demek değildir sabah, öğle, akşam yemek yemek
Bilekle gelen emekten yemekse hüner demek
Bunun için savaş gerek!

(kalin: nakarat):
Hep taarruz var
Hep zarar.
muharebelerime katıl bak Kolay mı,zor mu hayatım
Ummadığım taşlar başımı yarar
Budur maruzatım
Ey zat-ı pakım sübhaniyem,
ilhamına muhtacım
Dayanmak davranmaktan zor

Son sözün yetmeyeceği yer mahşer
Haylazlık eder şaşar beşer takıntılarını eşer
Yaptıklarını eker ve kaderle yanyana ekip biçer
İnsan hiç bir zaman tek değildir
Ayakkabılarını istikametime çevir ki yürüdüğün yollar doğru olsun
Ki isabet edesin ki isabetsiz giden öylece gider
Yolu bitmez ki gider de gider, giderler
Haydi başlasın cefa bu şarkıyla ödenir vefa
Ağza gerekir iktifa yoklukla sürer derviş sefa
Günde kaç kez görevini edersin ifa? Ruha gerek şifa
Ah bu ruhumu yordu içimdeki esef
Ve tenimde açtığı çiçek gibi sedef
Hüzün kabuğu içine çekiliverdi keşef
Dışarıda karanlık içimde gizli pertev

(kalin: nakarat)