uyandım evde saksılarla rüzgar
zorlasan bulursun öyle durma boş sıfatlar
tepsilerde kahveler falan neden geçen bahar
misafir odalarından haberlerim var
hele bir söyle bir eve hangi gün gidilmez
en gidilmez gün de takip ettim hep siyah tren
o günden bu güne ben de afyon garına benzesem
insan aldanır sense doğmadın ki zaten
ölme, olaydı keşke söylememle
ne var ki lambalarda dile gelirse sanki benle
toz bulur musun bu sarı ışıklı avizelerde
yoksa hala rengi yok mu dünyanın gözünde
burda bu bahçelerde ben karanlık ezdim
bunu yaparken hep dedim sizi uzaktan izledim
öyle fiyakalıydın öyle bin telaşeli
gerçek olmadığını bilsem yanına gelirdim

nakarat:
hangi evdesin odam var
komşudan gelen tabaklar arabalar geçer sokaktan
içlerinde şarkı var ciğer deşen şarkılar
bu akşam her şekilde tepemde şarkılar

dilimde yirmi fitne gözüm gezer nefeste
keramet olmayan zerafetin peşinde
bu meydanın tam ortasında beni yalan say
bir defaya mahsus olsun yalandan kim ölmüş
kimle konuşurum kimin bu laflar hangi meydan
ne ara peydah oldu kara ceketli adamlar
elim yüzüm neden kan neden ki yağmıyor kar
konuşmaktan acizim baya bir aşikar
bu yüzden kuytularda kan revan müsait
evde küflenirken öyle çek bir demlik
korkmasam demiştim bir kaç laf olmayan münasip
ağzı bozmayıp yeni yeminler ettim
arabalar geçer birazdan biraz cesaret
olan bir kaç satırlık aklı şarkılarda kaybet
gün gözüyle gölgelerde yüklen aynı renklere
boşuna ezmedim karanlık bu bahçelerde