ados'un en sevdiğim parçası uyan. sözleriyle, altyapısıyla, skitleriyle gerçekten o kadar bütünlüklü, ince işlenmiş ve kıymetli bir parça ki, o kadar tanınıp sevilmemesi bana bencilce bir haz veriyor. benzer hisleri, özveriyi ve kaliteyi sago'nun geçmişi gölgeye teslim ettim'inde de buluyorum hatta abartıyorum türkçe rapin lirikalitesi en yüksek parçası o olabilir belki diyorum bazen, biraz daha düşünsel bir parça geçmişi gölgeye teslim ettim, ama uyan'ı dinlerken yaşadığım duygusallık yok onda da. ulak'tan gelen skit “Uyanın… Uyanın millet… Burası bize göre değil! Bambaşka bir memlekete gidiyoruz…" derken ruh halime göre her şeyi bırakıp bambaşka bir memlekete gitme, ya da memleketi bambaşka bir memleket haline getirme, hiçbirini yapamıyorsam intihar etme dürtüsü uyanıyor kafamın içinde.





uyan'lar güzel parçalar oluyor. keşmekeş henüz yeni çıktığı günlerde ordaki uyan'ı dinlerken ağladığımı hatırlıyorum.