sanırım bu albümü yaparken ölümden felaket korkuyordu. sürekli ani ölümlerden, intiharlardan bahsediyor albümde. bi' şeyleri bitirememekten korkuyor, yarım kalacak şeylerden telaşlanıyor. sonra onu mutlu eden şeyleri sıkıştırıyor falan araya, kendi kendine konuşuyor; bir şeyleri kendi içinde çözmeye çalışıyor. sonra diyor ki bu albüm bittiğinde mutlu olcam. sokak köpeği çıkıyor sonra işte. içerik olarak her ne kadar daha karamsar daha sert olsa da mutlu olmaya çalışıyor, bir şeyleri çözmüş kafada.

kendiyle bir mücadele gibi aslında bu albüm, çok özel. çok basit görünüyor aslında ama çok vurucu, çok etkili. en iyi albümü bence.