"şu var ki, rezidınslarından bir asansörle avmlerine inen elit ailelerin o taşların altında kaldıklarını bilerek ölmek beni mutlu ederdi." şeklindeki kan donduran twit.

"hesapta yokuz ! " diyen, türkiyedeki en iyi söz yazarlarından birisi olan hayki'nin bir ölüme mutlu olması bana pek inandırıcı gelmiyor.

evet, bizi ezerek bir yerlere geliyorlar.
evet, onların rezidanslarının inşaatlarında çalışan ebeveynlerimizi, eşlerimizi dostlarımızı bir asansör kazansında yitiriyoruz.
evet, insan olmamızın hiç bir önemi yok.

evet, zamanında hepimizin bir parçasını enkaz altında bıraktığı depremin sorumluları ve onların çocukları scirocco ile fink atıyor.

hakkımız yeniyor, eziliyoruz.

ancak, bir ölüm karşısında mutlu olmak için geçerli bir neden midir bunlar ?
ilahi adalet böyle mi tecelli etmeli ?

ölümün karşısına bir ölüm daha ekleyerek durumu mu eşitleyeceğiz ? elit aileler para sıçarak oturdukları rezidanslarında öldükten sonra mı daha güvenli bir hale gelecek bu siktiğimin şehri ?

haddime değil ancak, belli bir takipçi sayısına sahip insanların bu derece ölçüsüz şeyler yazması çok sakıncalı diyebilirim.

dj artz'da ben emeğimle çabalayıp oturuyorum o rezidanslarda demiş. hayki de senin adına üzüldüm demiş ardından.

şahsen ben de ömrünü eşya elde etmek için heder eden insanlara üzülüyorum. ancak bazı insanlar da bu şekilde mutlu oluyor. adam çalışmış, çabalamış, bir ev almış. bunda küçük görülecek bir şey yok.

çinli diye uygur türkü döven ülkücülerden, suruçta ölenlere sevinenlerden büyük bir farkı yok aslında bunun.