toksik ilişkimden kurtulduğum dönem bu şarkı beni çok kendine çekmişti. sevdiğim, aşık olduğum o masum kız, bir anda bir yılan, bir akrep gibi zehirlemeye başlamıştı beni. bende ona dair her sayfayı yakıp savurdum, küle boğuldu. ama canım çok yanıyordu dostlar. aynada sürekli kendime baktım. "bu ben değilim" dedim. o kadar yalan duydum ki onun ağzından, doymuştum artık. yaptığım şeylerin kini ile saldırdı bana sürekli. ve nakarat resmen ağzımdan çıkan cümleler gibi... düşünmek öyle yoruyor ki, sakin olmak için alkol, antidepresanlar, esrar... bıkıyor insan. sonra bir an geliyor, konuşmak yerine, savaşmak yerine boşveriyorsun. sessizliğe bürünüyorsun.