Lise son sınıftayım üniversite hazırlık için dershanelerde sürtüyorum bütün gün. En çok vakit geçirdiğim mekanda Dershanenin büyük etüt salonu. İnsanlıktan çıkmış bi şekilde çalışıyorum sınava sürekli denemeler testler düzenli çalıştığım tek yıl. Denemelerde en kafadayım hep. Bu sayede dershanedeki 6. sınıflara kadar herkesle belli bi muhabbetim var. Test çözerken gelip giden soru çözdüren bol oluyo o günlerde. Güzelde bi arkadaş grubum var. 3 güzel kızın arasındaki şanslı tombiğim. Birlikte vakit geçiyoruz kızlarla. Ailemden çok onları görüyorum.

Bi gün etüt salonunda test çözüyoruz kulağımda kulaklık dünyadan kopmuş test yiyorum. Sonra birden kulaklarımda Yunus Emre ile Frekans'ın Canavar'ı başlıyo. Hafiften eşlik ediyorum. Mırıldanıyorum. İyice havaya girmişim. Bi anda yanımdaki kız arkadaş kolumu dürttü. Dünyaya geri döndüm kulaklığımı çıkardım. " Ne oldu?" dedim. " Az önce ne dediğinin farkında mısın?" dedi. Tüm salaklığımla "Yoo" dedim. Şöyle bi kafamı çevirdim koca etüt salonu ağzına kadar dolu ve hemen hemen bütün kafalar bana dönük. Bi bok olduğunun farkındayım ama ne olduğunu kestiremiyorum. Kız "Neşenizi kaçırmak istemem ama burda çok fazla kaltak var ! " diye bağırdın dedi. Benden okkalı bi "Hassiktir !" geldi üstüne. Sıçmak, sıvamak ve tüy dikmek. mp3'ü attım çantaya gömdüm kafamı testlere.

O gün bu gündür evde yalnız olmadığım sürece hiçbir şarkıya sesli eşlik etmiyorum.